به نظر میرسد که جامعه مدرن علیه فعالیت جسمانی دست به دست هم دادهاند. با وجود اتومبیلهای شخصی، کامپیوترها، تلویزیونها و تعداد بیشماری از دستگاههای خودکار، کار چندان دشواری نیست اگر بخواهیم یک روز را بدون فعالیت جسمانی زیاد، شب کنیم، با این وجود بدن ما برای تحرک طراحی شده است و این موضوع را نباید بیاهمیت تلقی کرد.انجام فعالیتهای منظم ورزشی فواید بیشماری را برای سلامت انسان در پی دارد، افزودن فعالیت ورزشی به برنامه روزانه بدن بدان معنا نیست که شما باید یک دونده ماراتن شوید یا هر روز صبح به ورزشگاه سر بزنید. با اعمال تغییرات جزئی در سبک زندگی، گام بلندی را در راستای بهبود سلامت خود برداشتهاید. سالها بود که همه گمان میکردند برای دستیابی به تناسب اندام و بهبود وضعیت سلامتی باید ورزشهای سنگین انجام داد. اما مطالعات نشان میدهد که حتی فعالیتهای جسمانی سبک هم برای سلامتی مفیدند و قطعاً بهتر از بیتحرک بودن است. و بر طبق نظر مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری و مؤسسات ملی بهداشت، فعالیت جسمانی متوسط با فعالیت جسمانی شدید از نظر فواید بهداشتی فاصله چندانی با هم ندارند.
سلامتی بیش از این میارزد
تصمیم به فعالتر شدن، نوعی سرمایهگذاری است برای وضعیت فعلی و آینده خود و خانواده، از این سرمایهگذاری میان مدت، سود سرشاری نصیب شما خواهد شد. فعالیت جسمانی در کنار تغذیه خوب کلید بهبود وضعیت سلامتی شما به طور کلی و پیشگیری از ابتلا به بیماریها محسوب میشود. توانایی بدنی افرادی که از نظر جسمانی فعال هستند در مقام مقایسه، برابر با توانایی یک فرد غیرفعال است که ۱۰ الی ۲۰ سال سن کمتری دارد. با انجام فعالیت جسمانی منظم شما قادر خواهید بود وزن خود را کنترل کنید، تناسب اندام خود را بهبود ببخشید، از درد و ناراحتی عضلات بکاهید و از مشکل بیخوابی در امان بمانید. فعالیت بدنی بهعلاوه باعث پیشگیری، تأخیر یا کنترل بیماریها و اختلالات زیر، البته بهعنوان چند نمونه، میشود:
فشارخون بالا
فعالیت جسمانی از اقدامات بسیار ضروری و حیاتی برای پیشگیری یا کنترل فشارخون است. فعالیت بدنی، قلب شمارا که نوعی عضله است به پاسخ وا میدارد. با ورزش، قلب شما قویتر میشود و درنتیجه خون بیشتری را با مشقت کمتر پمپ میکند که فشار کمتر در شریانها را خواهد دانشت.
چربیهای غیرطبیعی خون
فعالیت جسمانی روزانه میتواند سطح LDL (کلسترول بد) را کاهش و سطح HDL (کلسترول خوب) را افزایش دهد. فعالیت منظم به کاهش تریگلیسرید، نوع دیگری از چربی خون (لیپید) هم کمک میکند.
دیابت
فعالیت جسمانی میزان قند خون (گلوکز) را پایین میآورد. وجه مشخصه دیابت، سطوح بسیار بالای قند خون است. چنانچه دیابت دارید یا در معرض خطر ابتلا به آن هستید، فعالیت روزانه به همراه یک رژیم سالم میتواند سطح گلوکز را تحت کنترل درآورد.
بیماری شریان کرونر و سکته مغزی
منظور از بیماری شریان کرونر، آسیب رسیدن به شریانهایی است که به قلب شما خونرسانی میکنند. این آسیب معمولاً ناشی از تنگی شریانهاست (آترواسکلروز)، که ممکن است از عوامل متعددی سرچشمه بگیرد، از جمله: فشارخون بالا، دیابت، مصرف دخانیات یا کلسترول بالا. انسداد کامل این شریانها میتواند منجر به یک حمله قلبی شود.فعالیت جسمانی با کمک به شما در دستیابی و حفظ یک وزن مطلوب از بیماری شریان کرونر پیشگیری میکند – و خطر حمله قلبی را کاهش میدهد – و بهعلاوه دیابت، کلسترول و فشارخون بالا را تحت کنترل درمیآورد.فعالیت جسمانی با پیشگیری یا کند کردن روند تنگی عروق خونرسانی به مغز خطر سکته مغزی را کاهش میدهد. انسداد این عروق میتواند منجر به سکته مغزی شود.
پوکی استخوان
زنان و مردانی که تمرینهای ورزشی سنگین و مرتبط وزن مانند پیادهروی انجام میدهند، شانس بیشتری برای عدم ابتلا به پوکی استخوان یا استئوپوروز دارند. پوکی استخوان در زنان شایعتر از مردان است.
فعالیت بدنی یا ورزش؟
دو اصطلاح فعالیت بدنی و ورزش اغلب به جای هم به کار میروند، اما تفاوت اندکی بین این دو وجود دارد. فعالیت بدنی به هر گونه حرکتی در بدن اشاره دارد که باعث سوختن کالری میشود. مثل چمنزنی، بالا رفتن از پله کردن یا جمع و جور کردن رختخواب، بیرون بردن سگ. ورزش، اما شکل سازمانیافتهتری از فعالیت بدنی است و متضمن یک سری حرکتهای مکرر است که به هدف تقویت یا نمو بخشی از بدن و بهبود و افزایش ظرفیت قلب و ریه (سلامت قلب و عروق) طراحی شدهاند. ورزش شامل: پیادهروی، شنا، دوچرخهسواری و بسیاری از فعالیتهای دیگر میشود.هم فعالیت بدنی و هم ورزشی برای سلامت بدن شما ارزشمند هستند. نکته مهم آن است که به حرکت ادامه دهید، صرف نظر از اینکه این فعالیت سازمان یافته باشد یا خیر.
آیا شما در معرض خطرید؟
اگر بیشتر روز را در وضعیت نشسته به سر میبرید، احتمال اینکه سلامتی شما در معرض خطر باشد وجود دارد، افرادی که تندرست و سلامت هستند عموماً قادر به فعالیتهای زیر هستند:
- کارهای روزانه را بدون خستگی انجام میدهند و انرژی کافی برای انجام فعالیتهای تفریحی دارند.
- یک مایل پیادهروی میکنند یا چند ردیف پله را بالا میروند بدون اینکه نفس کم بیاورند یا احساس خستگی در پاها بکنند.
- حین انجام ورزشهای سبک تا متوسط مثل دویدن میتوانند صحبت کنند.