کودکان سرطانی
سرطان در دوران کودکی
هر ساله در ایالات متحده ۸۶۰۰ مورد سرطان جدید تشخیص داده می شود که حکایت از نادر بودن این بیماری در میان کودکان دارد. به علاوه، امروزه درمان های نوین، بقا طولانی و بهبودی از بسیاری از سرطان های کودکی را نه تنها متحمل بلکه ممکن ساخته اند- بیش از ۷۰ درصد همه بچه های مبتلا به سرطان در ایالات متحده، امروزه از این بیماری جان سالم به در می برند.با این وجود سرطان همچنان بیش از هر بیماری دیگری در بچه های دبستانی و پیش دبستانی باعث مرگ و میز می شود، و تنها تصادفات و سوانح در این گروه سنی قربانیان بیشتری نسبت به سرطان می گیرند.شایع ترین سرطان دوران کودکی لوسمی است. این بیماری حدود یک سوم موارد سرطان در کودکان را به خود اختصاص می دهد. با ظهور درمان های جدید، دورنمای کودکان مبتلا به این بیماری به میزان قابل توجهی روشن تر و امیدوارکننده تر شده است. از دیگر سرطان های مهم که ۲۰ درصد سرطان های کودکی را در بر می گیرد، نوعی تومور بدخیم مغزی است. دیگر سرطان های کمتر شایع عبارتند از: نوعی تومور کلیوی (تومور ویلمز)، نوعی سرطان در سیستم عصبی (نوروبلاستوم)، سرطان چشم (رتینوبلاستوم) و سرطان استخوان (استئوسارکوم). علل این سرطان ها چندان شناخته شده نیستند.هنگام تصمیم گیری برای بردن بچه به یک مرکز سرطان، معمولاً تیمی از متخصصان قادر به ارایه بهترین درمان ها هستند. این تیم شامل متخصص اطفال، جراح اطفال، و پرستار کودک می باشد.به کمک پزشک اطفال، به دنبال مرکزی بگردید که پرسنل آن در ارایه جدیدترین شیوه های درمان، تجربه و تبحّر کافی داشته باشند. این مرکز و پرسنل آن باید قادر به ارایه حمایت های عاطفی به کل خانواده کودک هم باشند.کنار آمدن با سرطان فرزندتان
داشتن بچه ای مبتلا به سرطان، حتی برای خانواده هایی که از بنیان بسیار محکمی هم برخوردار هستند، بسیار تنش آور و چالش برانگیز است. بهترین رویکرد، آن است که با بچه روراست باشید و او را مورد حمایت های عاطفی خود قرار دهید. هم شما و هم گروه درمان گر بچه باید او را کاملاً برای مراحل مختلف درمان آماده کنید. به بچه اطمینان خاطر دهید که همه سعی دارند او را در خواب کنند. از پزشکان و پرستاران بخواهید تا شما را در پاسخ به سؤالات بچه کمک کنند.هدف از درمان سرطان کودکان نه تنها خلاصی از شر بیماری، بلکه تلاشی است برای حفظ عملکرد بچه در سطحی متناسب با سن- از لحاظ تکاملی، فیزیولوژیک و عاطفی.هر چه حمایت و تسلی خار دادن به کودک بسیار حایز اهمیت است، امّا حفظ روال عادی در زندگی او، البته تا جایی که امکان دارد، نیز دارای اهمیت حیاتی می باشد. تداوم برنامه ها، ضوابط و مقررات، فعالیت های خانوادگی و انتظارات گذشته، همگی حامل این پیام برای کودک هستند که شما اطمینان دارید او قادر است از پس این مشکل برآید. این اقدام شما، به عنوان پدر یا مادر، به علاوه، حاکی از این واقعیت است که شما او را در مهیّا شدن برای یک آینده دراز مدّت کمک خواهید کرد.همزمان با درمان سرطان، با برقراری ارتباط نزدیک با پرسنل مدرسه، اطمینان حال کنید که انتظارات و توقعات رفتاری و درسی معلمان از کودک شما ت حد امکان، واقع بینانه است. اکثر مدارس در طی دوره های تشدید درمان، قادر به ارایه کلاس های کمک درسی، در صورت نیاز هستند. به علاوه، این مدارس برای کودکانی که برای مدتی به دلیلی قادر به حضور در کلاس ها نبوده اند، اغلب دارای برنامه های ورود مجدّد هستند.علاوه بر مراقبت از کودک مریضتان، باید مراقب خودتان و یکدیگر هم باشید. خواهر و برادرها می توانند حامیان بسیار خوبی برای داداش یا آبجی بیمار خود باشند. ولی باید خیالشان از این بابت راحت باشد، که جایگاه ویژه آنها هم در خانواده محفوظ است.فشار اقتصادی هم اغلب گریبان گیر این گونه خانواده ها است. فشارهای مالی نه تنها شامل هزینه درمان، بلکه ممکن است شامل هزینه های سفر، نقل و انتقال و مراقبت از بچه هم باشد. به علاوه درآمد افراد هم به سبب گسیختگی برنامه کار ممکن است کاهش یابد.بسیاری از مراکز سرطان اطفال دارای پرسنل کارشناس زندگی اطفال، متخصصان بهداشت روان، مددکاران اجتماعی و روحانیونی تعلیم دیده در زمینۀ کمک به خانواده های دچار اوضاع و شرایط جسمی و روحی دشوار می باشند بسیاری از خانواده، علیرغم همۀ این مشکلات به هم نزدیک تر شده و حمایت و اعتماد بیشتری بین اعضاء شکل می گیرد. 
