عفونت ادرار در کودکان

عفونت های ناحیه تناسلی در دختران (وولؤواژنیت) ممکن است قبل یا بعد از بلوغ روی دهد. علت معمول آن عادات غیرصحیح استحمام و دستشویی رفتن است. دختر بچه ممکن است ناحیه تناسلی خود را خوب تمیز نکند. یا ممکن است بعد از اجابت مزاج خودش را از عقب به جلو بشویید و سهواً باکتری های بی خطر مقیم روده ها را به ناحیۀ تناسلی بکشاند و منجر به رشد و تکثیر آنها در این ناحیه شود.قارچ ها، انگل ها، باکتری ها و مواد آزارندۀ موجود در صابون و دیگر مواد مخصوص حمام و توالت می توانند باعث عفونت های ناحیه تناسلی شوند. عفونت های قارچی در دختر بچه هایی که تازه به سن بلوغ رسیده اند. مبتلا به دیابت هستند. یا تحت درمان با آنتی بیوتیک بوده اند، شایع تر است.پزشک ممکن است سوال کند که آیا دخترتان ترشحات واژن، خارش یا قرمزی مقعد، لب های بیرونی (فرج)، مهبل یا عفونت های دیگری داشته یا نه. پزشک احتمالاً ناحیۀ تناسلی را معاینه کرده و ممکن است از ترشحات واژن برای بررسی از نظر وجودباکتری، قارچ و انگل نمونه برداری کند.با آموزش دختران در مورد اعضاء تناسلی و نشان دادن نحوۀ پاک کردن این ناحیه از جلو به عقب، می توانید عفونت ها و تحریکات این ناحیه را درمان و یا از آن جیوگیری کنید. وقتی استحمام می کند، او را تشویق کنید تا ناحیه تناسلی را هم بشوید، و از حمام کف بپرهیزد.کاغذ توالت و شورت هایش باید سفید و فاقد رنگ باشند، زیرا رنگها می توانند پوست را تحریک کنند. شورت ها باید همگی از جنس کتان بوده و هر روز عوض شوند. او را از پوشیدن لباس هایی که رطوبت را در این ناحیه افزایش می دهند مثل جین چسبان، یا شوت های خیلی تنگ منع کنید. از یک لباس شنا نباید برای مدت طولانی استفاده شود.برای عفونت های خاص، درمان ممکن است شامل دریافت آنتی بیوتیک خوراکی یا استعمال یک کرم طبّی به ناحیه تناسلی باشد. 

عفونت دستگاه ادراری

عفونت دستگاه ادراری وقتی روی می دهد که باکتری ها از طریق مجرایی که مثانه را به خارج از بدن متصل می کند (پیشابراه) وارد مثانه می شوند. در حالت طبیعی این باکتری ها با ادرار از بدن دفع می شوند.خود ادرار خواصی دارد که مانع از رشد باکتری ها می شود، امّا برخی از باکتری ها و ناهنجاری های آناتومیکی در سیستم ادراری می توانند شانس عفونت دستگاه ادراری را افزایش دهند.عفونت های دستگا ادراری در دختربچه ها شایع تر از پسران هستند.. معمولاً این عفونت محدود به مثانه است، که به این حالت سیستیت یا التهاب مثانه گفته می شود. کودک شما ممکن است حس کند انگار دائم باید دستشویی برود و شاید از سوزش و درد ادراری هم شکایت داشته باشد. ادرار ممکن است بدبو هم باشد.بچه ای که طهارت را آموزش دیده و شب ها مشکلی نداشته، اکنون بعضی شب ها جایش را خیس می کند. دیگر علائم و نشانه های عفونت ادراری ممکن است شامل: تب، استفراغ و لرز باشند. در مواردی، بچه مبتلا به عفونت ادراری هیچ علامت با نشانه ای ندارد. عفونت مثانه، چنانچه درمان نشود می تواند عفونت کلیوی جدی تری را در پی داشته باشد.عفونت های ادراری در دختران ممکن است ناشی از طهارت و. پاک کردن غیر صحیح ناحیه تناسلی هناگم رفتن به دستشویی باشد. در برخی موارد رنگ های موجود در حمام کف ممکن است منجر به عفونت دستکاه ادراری شوند. از دیگر علل عفونت های ادراری می توان به ناهنجاری های اعضاء تناسلی اشاره کرد. گاهی اوقات هم، عفونت های ادراری بدون هیچ دلیل مشخصی روی می دهند.برای درمان عفونت دستگاه اداری به طور کلی، آنتی بیوتیک تجویز می شود. برخی از بچه هایی که عفونت های راجعه دارند، ممکن است به دوز روزانه انتی بیوتیک برای چند ماه یا حتی چند سال نیاز داشته باشند تا ادرارشان را عفونت در امان بماند.پس از عفونت، گاهی یک عکس رادیوگرافی مخصوص می گیرند تا ببینند آیا ادرار از مثانه به کلیه ها پس می زند (رفلاکس) یا نه. در صورتی که یک ناهنجاری، مثل رفلاکس، مسؤول عفونت باشد و آنتی بیوتیک برای کنترل عفونت کفایت نکند ممکن است گزینه جراحی مد نظر قرار گیرد.