انواع ویتامینها
ویتامین ها
ویتامین ها برای حیات ضروری هستند و در بسیاری از واکنش های بدن ایفای نقش می کنند. ویتامین ها بدن را در پردازش پروتئین ها، کربوهیدرات ها و چربی ها توانا می سازد. برخی از ویتامین ها به تولید سلول های خونی، هورمون ها، مواد ژنتیکی و مواد شیمیایی موجود در سیستم عصبی هم کمک می کنند. بدن شما قادر به ساخت مقادیر کافی ویتامین ها نمی باشد و از این رو باید آنها را از طریق غذایی که می خورید به بدن برسانید.۱۴ ویتامین ضروری وجود دارد که خود به دو دسته محلول در آب و محلول در چربی تقسیم می شوند. محلول در چربی
ویتامین های محلول در چبی عبارتنداز: E,D,A و K. اینها در چربی بدن ذخیره می شوند و این رزرو می تواند تا ۶ ماه دوام بیاورد، رزرو ویتامین K، اما، ممکن است بیش از چند روز کفایت نکند، ذخیره ویتامین E هم چیزی بین دو مورد قبلی است. از آنجایی که این گروه از ویتامین ها ذخیره می شوند، مازاد آنها ممکن است در سطوح خطرناکی در بدن شما انباشه شود. بدن شما به خصوص به مقادیر زیاده از حد ویتامین A و D حساسیت نشان می دهد. محلول در آب
ویتامین های محلول در آب عبارتنداز: C، کولین، بیوتین و هفت ویتامین گروه B. در مقایسه با ویتامین ها محلول در چربی اینها در مقادیر کمتری ذخیره می شوند.برخی از مردم گمان می کنند ویتامین های محلول در آب حتی اگر در مقادیر زیاد مصرف شوند به بدن آسیبی نمی رسانند، اما این موضوع همیشه صحت ندارد. مصرف مقادیر بیش از حد برخی از ویتامین های محلول در آب از جمله: ویتامین های B6، اسید فولیک (B9)، نسیاسین (B3) و C می تواند عوارض نامطلوبی را بر بدن شما تحمیل کند. ویتامین D
کلسیم برای تقویت استخوان ها ضروری است اما برای افزایش میزان کلسیمی که به استخوان‌های شما می رسد شما به ویتامین D نیز احتیاج دارید.بدن شما ویتامین D را از دو منبع به دست می آورد ـ نور خورشید و غذا، قسمت عمده ویتامین D در بدن شما حاصل قرار گرفتن در معرض نور خورشید است، زمانی که شما در معرض پرتوهای فرابنفش خورشید قرار می گیرید، نوعی ماده شیمیایی موجود در پوست شما به شکلی از ویتامین D تبدیل می شود، سپس کبد و کلیه این ماده را به شکل فعال ویتامین D تبدیل می کنند که قابل استفاده در بدن است.زرده تخم مرغ و ماهی روغنی مثل شاه ماهی، خال مخالی و ماهی آزاد به شکل طبیعی مقادیری ویتامین D در خود دارند. تعدادی از فرآورده های غذایی را به کمک ویتامین D مقوی سازی می کنند. مانند شیر و بخشی از خوراک های صبحانه (خوراک غله).برخی افراد مقادیر کافی ویتامین D دریافت نمی کنند که علت آن عدم قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا عدم مصرف غذاهای حاوی این ویتامین است. به علاوه، با افزایش سن، پوست کارایی خود را در ساخت ویتامین D از دست می دهد و بدن هم دیگر توانایی سابق را در جذب آن از غذا نخواهد داشت.چنانچه شما غذاهای حاوی ویتامین D نمی خورید یا به ندرت در هوای آزاد می روید، در صورت تمایل می توانید برای برآورده ساختن نیازهای روزانه خود از مکمل های ویتامین D استفاهد کنید. افراد ۷۰ ساله و زیر ۷۰ سال نباید بیش از ۴۰۰ واحد بین المللی (IU) در روز ویتامین D مصرف کنند، مگر اینکه پزشک بیش از این مقدار را تجویز کند. در افراد بالای ۷۰ سال مقدار دوز پیشنهادی ۶۰۰ واحد در روز است.اگرچه مقادیر زیاد نور خورشید برای پوست شما مضر است، اما یک کم آفتاب ـ یعنی حدود ۱۵ دقیقه در روز ـ تأثیر خوبی بر استخوان های شما خواهد داشت.مکمل های ویتامینی و مواد معدنی
با خوردن یک پرتقال ـ یا با مصرف یک قرص ویتامین C ـ میتوانید در هر صورت نیاز روزانه خود را به ویتامین C به طور کامل برآورده کنید. اما کدام بهتر است؟ در اکثر موارد، پرتقال. بهترین شیوه دریافت ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز از طریق غذاست نه مکمل ها.بسیاری از بالغین امریکایی به شکل منظم از مکمل های ویتامینی استفاده می کنند و برخی هم به آنها به عنوان جایگزین های ضروری غذا نگاه می کنند و بقیه هم آنها را مواد کمکی و به تعبیری بیمه بی خطر تلقی می کنند.روزانه یک قرص مولتی ویتامین و مینرال که نزدیک به ۱۰۰ درصد نیازهای رژیمی را برآورده می کند بی خطر است و چنانچه رژیم غذایی شما حاوی انواع مختلف غذا نباشد می تواند حتی مفید هم باشد ولی مکمل ها قادر به تأمین سایر عناصر مهم موجود در غذاها نیستند.به جز کپسول مولتی ویتامین و مینرال که یک مکمل استاندارد است. پیش از دریافت هر گونه مکمل دیگری حتماً با پزشک خود یا یک کارشناس تغذیه مشورت کنید. این مسئله هم مهم است که شما بیش از مقادیر مجاز استفاده نکنید. بسیاری از مواد مغذی چنانچه در مقادیر زیاد مصرف شوند می توانند برای بدن مضر باشند. 
