ارتباط استرس با سایر بیماری ها به صراحت مشخص نشده است. اما چنانچه به یکی از بیماری های زیر مبتلا هستید، استرس می تواند علائم این بیماری ها را تشدید کند:
آسم
یک موقعیت استرس زا می تواند باعث واکنش مفرط راه های هوایی و تسریع در ایجاد یک حمله آسم شود.
مشکلات گوارشی
استرس می تواند باعث ظهور یا تشدید علائم بیماری های گوارشی مثل سندرم رودۀ تحریک پذیر یا سوء هاضمه غیرزخمی گردد.
درد مزمن
استرس می تواند با بالاتر بردن سطح پاسخ درد در بدن، درد مزمنی مرتبط با بیماری هایی مانند آرتریت (التهاب مفصلی) ، فیبرومیالژی یا کمردرد ایجاد کند که کنترل آن دشوار خواهد بود.
اختلالات روانی
استرس می تواند در افراد مستعد باعث افسردگی شود و می تواند علائم سایر اختلالات روانی مثل اضطراب را هم تشدید کند.
تشخیص فشار عصبی
ممکن است شما متوجه نباشید که تحت فشار عصبی قرار دارید. اولین دریافت شما از اینکه بدن و مغزتان تحت فشار هستند ممکن است با نشانه های استرس در ارتباط باشد – سردرد، بی خوابی، دل به هم خوردگی و تغییرات گوارشی . مثلاً ممکن است یک عادت عصبی قدیمی مثل ناخن جویدن مجدداً در شما پدیدار شود. امکان دارد در ابتدای امر به جای شناسایی این نشانه ها به عنوان علائم استرس، آنها را با یک بیماری اشتباه بگیرید.
پرسش و پاسخ
آیا چیزی به نام استرس خوب هم داریم؟
استرس می تواند حاصل شرایط مثبت یا منفی باشد. استرس حاصل از یک عامل مثبت ، در فرد نوعی احساس هیجان و فرصت ایجاد می کند. برای مثال اغلب اوقات، استرس در ورزشکاران حرفه ای باعث بهبود عملکرد آنها در مسابقات می شود. نمونه های دیگر استرس مثبت عبارتند از : شغل جدید یا تولد یک کودک .علل منفی استرس زمان رخ می دهند که شما احساس کنید کنترل خود را از دست داده اید یا تحت یک فشار مداوم و شدید هستید. ممکن است قادر به تمرکز حواس نباشید یا احساس تنها کنید. از دیگر علل منفی استرس می توان به مشکلات خانوادگی، مالی، انزوا و سلامتی اشاره کرد.
پاسخ جنگ یا گریز
هنگامی که استرس شدید باشد، مثلاً در وضعیتی که یک تهدید محسوس وجود دارد، پدیده ای موسوم به جنگ یا گریز روی می دهد. غده هیپوفیز، که در قاعدۀ مغز شما قرارگرفته هورمون هایی ترشخ می کند که کارشان تنظیم بسیاری از فرایندهای بدن است. وقتی خطری را احساس می کنید، این غده ترشح هورمونی موسوم به اَدرِنوکورتیکوتروپیک را افزایش می دهد که به نوبه خود باعث تولید و ترشح هورمون های دیگری از غده آدرنال (یا فوق کلیوی) می شود. این هورمون ها – آدرنالین (اپی نفرین) و کورتیزول – بلافاصله باعث افزایش سرعت نبض، انقباض عضلات و بالا رفتن فشار خون می شوند. همه این پاسخ ها بدن شما را آماده رویارویی با خطر یا فرار می کنند.به منظور افزایش جریان خون به عضلات بزرگ، قلب شما تندتر می زند و ناگهان فشار خون شما بالا می‌رود. خون از شکم و پوست به سمت عضلات گسیل می شود. بدن شما همچنین منابع بالقوه ای از انرژی را به شکل قند یا چربی به داخل جریان خون رها می کند و مواد شیمیایی خاصی را ترشح می کند که در صورت آسیب یا جراحت، کار انعقاد و تشکیل لخته را تسهیل می کنند.سیستم عصبی هم به فعالیت می افتد و مردمک ها را گشاد می کند تا چنانچه در محیط، روشنایی و نورکافی وجود ندارد بتوانید بهتر ببنید و یا انقباض عضلات صورت، احتمالاً می خواهد شما را در چشم دشمن فرضی، خطرناک تر و رعب انگیزتر جلوه دهد. تعریق زیادتر می شود تا بدن را خنک نگه دارد و تنفس کندتر می‌شود تا بدن اکسیژن بیشتری دریافت کند. همه این تغییرات بدن شما را برای یک موقعیت اضطراری واقعی یا احساس شده آماده می سازد.
