لجبازی در کودکان

تنها کودکان بسیار کمی ممکن است از دوران نوپایی و سال های پیش از مدرسه بدون لجبازی و کج خلقی گذر کنند. این نوع کله شقی و یک دندگی بخشی از یک مسیر طبیعی است که بجه از وابستکی مطلق تا چشیدن طعم استقلال طی می کند.هیچ چیز اعصاب آدم را به اندازه کج خلقی و یک دندگی بچه خرد نمی کند. هر پدر یا مادری که تجربه بچه داری داشته باشد، کی داند که یک دوره خاص با کوچک ترین بهانه، بچه شروع به پا کوبیدن، جیغ کشیدن، کوبیدن سر به در و دیوار و حتی ریسه رفتن می کند.در واقع، اغلب، کج خلقی ربطی به شما ندارد، بلکه پاسخ بچه به ناکامی است. وقتی بچه ای به این نقطه برسد، غیر قابل کنترل گشته و دیگر به هیچ صراطی مستقیم نمی شود. به طور کلی وقتی کج خلقی و لجبازی آغاز می گردد، باید سیر خودش را طی کند.