سال‌ها پیش، مردم عموماً بدون هیچ اعتراضی توصیه‌های پزشک را می‌پذیرفتند. امّا سیستم ارتباط یک طرفه، نه برای شما و نه برای پزشک شما سودی را در پی ندارد. مراقبت بهتر، نتیجه مشارکت فعال شما در امر مراقبت بهداشتی و همکاری با پزشک در قالب یک تیم است.فعال‌تر شدن در امر سلامت خود، به شما کمک می‌کند زندگی سالم‌تر و پرباتری داشته باشید. علاوه بر تغذیه صحیح و ورزش، به همکاری با پزشک خود و سایر اعضاء گروه مراقبت‌های بهداشتی بپردازید تا اطمینان حاصل کنید مراقبت‌های پیشگیرانه لازم و آزمونهای غربالگری بر روی شما صورت می‌گیرند. چنانچه به یک بیماری مبتلا هستید، تا آنجا که امکان دارد در مورد آن اطلاعات کسب کنید.اگر شما پزشک شخصی ندارید، سعی کنید یکی پیدا کنید. یک پزشک مراقبت‌های اولیه میتواند وضعیت سلامتی فعلی شما را مورد بررسی قرار دهد. چنانچه بیماری مهم یا مزمنی دارید به هماهنگی مراقبت‌های مربوط به آن بپردازد و به شما در برداشتن گام‌های پیشگیرانه برای اجتناب از ابتلا به بیماری در آینده کمک کند.دنیای طب امروزه بسیار پیچیده شده است، امّا با این وجود شما با گزینه‌ها و امکانات بیشتری در مقایسه با گذشته روبرو هستید. حداقل سالی یکبار به بررسی وضعیت سلامتی خود و امکانات موجود برای حفظ آن اقدام کنید.مراقبت از خود، چیزی فراتر از تنها نزد دکتر رفتن است. در مورد مراقبت‌های بهداشتی معلومات خود را از طریق مطالعه گسترش دهید. به علاوه تحقیق کنید که آیا کارفرمای شما برنامه‌هایی برای دستیابی به وزن سالم، ترک سیگار یا آمادگی و سلامت جسمانی ارائه میدهد یا خیر.یک کیت پزشکی با اقلام ضروری مثل تب گیر و داروهای مجاز تهیه کنید. شماره تلفن پزشکان و اوژانس‌ها را همیشه دم دست داشته باشید.یک پرونده پزشکی درست کنید و در آن نتایج آزمایشات درخواست شده توسط پزشک، تشخیص‌ها، نام داروهای مصرفی، واکسناسیون‌ها، تاریخ آخرین آزمایشات غربالگری و لیستی از هر نوع حساسیتی که ممکن است داشته باشید را ثبت و نگهداری کنید. راجع به مکان و نحوه کار مطلب پزشکتان، پرسنلی که آنجا کار میکنند، بیمارستانی که او در آنجا فعالیت می‌کند و بخش اورژانس اطلاعات کاملی به دست آورید.
مراقبین بهداشتی
پزشکان، پرستاران و سایر کارشناسان امور پزشکی بخشی از تیم مراقبت‌های بهداشتی را تشکیل میدهند. هنگامی که در پی مراقبت‌های پزشکی هستید، فهم این موضوع که هر یک از این کارشناسان چه وظیفه‌ای دارند و چه آموزش‌هایی دیده‌اند به شما کمک شایانی می‌کند.
پزشکان
یک دکتر طب (M.D) در نهایت مسؤول ارائه مراقبت‌های بهداشتی است. هرچند سیستم طب به کمک نهایی پرستاران و سایر اعضا گروه متکی است اما مسوولیت نهایی مراقبت‌های صورت گرفته روی شما بر دوش پزشکتان است.برای اخذ دکترای پزشکی نیاز به یک مدرک لیسانس و به دنبال آن سپری کردن موفقیت‌آمیز ۴ سال مدرسه طب می‌باشد. معمولاً دانشجویان طب، طی ۲ سال اول به فراگیری اصول طب، از جمله: دروس آناتومی یا کالبد شکافی انسان، فیزیولوژی، بیوشیمی و رشد و تکامل انسان، میکروبشناسی و فارماکولوژی (داروشناسی) می‌پردازند.سال سوم و چهارم مدرسه طب بر آشنایی و ورود به مبحث مراقبت از بیماران متمرکز میشود. همزمان با ادامه دروس نظری دانشجویان با پزشکان در ارزیابی درمان بیماران همکاری میکنند. مهمترین بخش‌هایی را که دانشجویان در طی همین دو سال آخر فرا می‌گیرند عبارتند از:
- اصول طب داخلی (مراقبت از بیماران بالغ)
- عصب شناسی
- جراحی
- طب اطفال و نوجوانان
- زنان و زایمان
- طب خانواده
- روانپزشکی
پس از اخذ مدرک دکترا یک دانشجوی پزشکی باید یک دوره دستیاری را به مدت ۳ سال یا بیشتر در بیمارستان‌ها یا درمانگاهای سرپایی در کنار پزشکان متخصص و مجرب سپری کند. معمولاً دستیاران، آموزش طب داخلی، طب خانواده یا اطفال و یا جراحی عمومی آغاز میکنند. هنگامی که یک دستیار سال اول دوره دستیاری را تمام کرد میتواند تقاضای پروانه اشتغال کند.پزشکان بایستی هر ساله پروانه اشتغال خود را تمدید کنند. اداره صدور پروانه‌ها در هر ایالتی به بررسی مدارک پرداخته و امتحاناتی را برای پزشکان متقاضی کار در ایالت برگزار می‌کند.
تخصص های پزشکی
بورد تخصصی طب در آمریکا، تخصص های مقدماتی طب را اداره می کند . علاوه بر تخصص های اصلی، برخی از تخصص ها دارای فوق تخصص هم هستند در اینجابه انواع تخصص ها و فوق تخصص ها اشاره می شود:
فوق تخصص ها
این اداره همچنین به بررسی شکایات بیماران و همکاران از رفتار ناصحیح یا غیرحرفه‌ای پزشکان پرداخته و در صورت نیاز با استناد به مدارک مربوط به عملکرد پزشک پروانه وی را باطل می‌کند.پزشکی که از یک ایالت به ایالت دیگر می‌رود بایستی در ایالت جدید برای اخذ پروانه مجدداً اقدام کند. البته اغلب، ایالت دوم مدارک ایالت قبلی را به رسمیت می‌شناسد اما در برخی از ایالتها پزشکی باید همه
مراحل قانونی ارزیابی صلاحیت را پیش از دریافت پروانه اشتغال طی کند.پس از پایان دوره دستیاری پزشکان برای گرفتن مدرک بورد تخصصی باید امتحانی را پشت سر بگذارند. برخی از پزشکان ترجیح میدهند کار خود را بر روی بخش خاصی از طب متمرکز کنند. برخی هم ترجیح میدهند در رشته عمومی تخصصی بگیرند زیرا از اینکه بتوانند خدمات پایدارتر و جامع تری به مردم ارایه دهند لذت میبرند. جامعه به هر دو گروه احتیاج دارد و اداره صدور پروانه‌ها هم ممکن است مدرک تخصصی آنها را مورد تایید قرار دهد.پزشک عمومی وضع سلامتی شما را به شکل کلی مورد بررسی قرار داده و برای طیف وسیعی از بیماریها درمانهای روتین را برای شما انجام میدهد. وقتی درمانهای معمولی کارساز نباشند یا برای نظرخواهی در مورد یک بیماری پیچیده پزشک عمومی اغلب از یک متخصص کمک میگیرد.در برخی موارد، پزشک متخصص هم مراقبت‌های دراز مدتی از بیمار به عمل می‌آورد؛ مثلاً اگر شما دیابت داشته باشید یک متخصص دیابت (متخصص غدد درون ریز) ممکن است پزشک اصلی شما شود. در موارد دیگر یک متخصص، بیماری خاصی را تشخیص میدهد و درمانی را هم به شما توصیه می‌کند که یک پزشک عمومی میتواند ادامه درمان و نظارت بر روند آن را بر عهده بگیرد.آموزش پزشک با اخذ مدرک دکترا یا مدرک اولیه بورد پایان نمییابد. پزشکان به شکل منظم در کلاس‌های بازآموزی شرکت میکنند تا از آخرین تحولات در رشته خود آگاه شوند.برخی از ایالتها برای تمدید پروانه، پزشکان را ملزم به ارائه امتیاز بازآموزی میکنند. بورد تخصص نیز الزامات بازآموزی خاصی برای متخصصان دارد که ممکن است حتی از قوانین ایالتی هم سخت‌گیرانه‌تر باشند. علاوه بر کلاس‌های بازآموزی، پزشکان از طریق مطالعه ژورنال‌های تخصصی، حضور در کنفرانس‌ها و همکاری‌ها و تعادل با سایر همکاران، خود را از اخرین تحولات این رشته سریعاً در حال پیشرفت، آگاه میسازند.
پرسش و پاسخفرق بین یک M.D و یک D.O چیست؟
D.O مخفف doctor of osteopathy یعنی دکتر استخوان و مفاصل و M.D مخفف doctor of medicine است، یعنی دکتر طب. هر دو پزشکان تمام عیاری هستند.استئوپاتی رشته شناخته‌شده‌ای است که نقاط مشترک زیادی با طب مرسوم دارد. مانند پزشکان فعلی، استئوپات‌ها دروس نظری و بالینی سخت و طویلی را پشت سر میگذارند، و پروانه اشتغالی به آنها داده میشود که با استفاده از آن می‌توانند مانند پزشکان فعلی به درمان بسیاری از بیماریها پرداخته دارو تجویز کنند.فرق بین این دو آن است که کار استئوپاتیها بیشتر متکی بر دستکاری اعضاء برای درمان است، که به سخن دیگر استئوپات‌ها تلاش دارند از طریق دست کاری اعضاء با برداشتن فشار موجود در مفاصل و هماهنگ کردن ستون فقرات و عضلات متصل به آن حرکت و جریان مایعات بدن را بهبود ببخشند پزشکان استئوپات اغلب به درمان بیماری‌های مفاصل، اختلالات گوارشی و ناراحتی‌های زنان می‌پردازند.
