مهارت های زندگی برای کودکان
در سنین قبل از مدرسه، کودکان بخشی از زندگی خود را در یک دنیای تخیلی و باشکوه، جایی که همه چیز در آن امکان پذیر است، سپری می کنند. بازی در این سال ها حول محور نقش بازی کردن و شبیه سازی می گردد. گهی برای کودک دانستن این موضوع دشوارتر است که کجا نقش و تظاهر، پایان می یابد و واقعیت آغاز می شود.مثلاً، ممکن است کودک ۳ ساله شما توضیح دهد که شکستن شیشه عطر کار او نبوده بلکه این کار را مرد کوچولوی سبزی با کلاه زرد انجام داده است. کودک شما، به معنای واقعی کلمه، دروغ نمی گوید و شما هم نباید او را تنبیه کنید یا بگذارید به خاطر چنین داستان پردازی هایی احساس گناه کند.امّا، برخی از بچه ها، به نظر می رسد، روز را در تخیلات ذهنی خود سپری می کنند. اگر کودک شما وقت بسیار زیادی را با یک دوست خیالی که به او واقعاً ایمان و باور دارد، سپری می کند. باید از خودتان بپرسید آیا زندگی واقعی کودک به اندازه کافی برای او جذاب هست یا نه.کودکی که در دنیای خیالی و خصوصی و خود زندگی می کند ممکن است نیازمند سپری کردن اوقات بیشتری با دوستانش باشد یا ممکن است از جانب پدر و مادر توجه زیادی به او نمی شود.
افزایش استقلال
افزایش استقلال کودک دبستانی شما اگرچه اتفاق خوش یمنی است، ممکن است با تقاضاهای پی درپی او همراه باشد. هر چند کار ساده ای است اگر به بچه ای که روز به روز استقلال بیشتر پیدا می کند اجازه داده شود خودش را سرگرم و مشغول سازد. امّا اگر مایلید در دوران نوجوانی رابطه شما و فرزندتان همچنان محکم باقی بماند، باید از همین الآن یک رابطۀ آزاد با اعتماد دوطرفه، پایه ریزی کنید. مهارت های اجتماعی
در ول سال های پیش از مدرسه کودکان تمایلی به هم رنگ شدن با بقیه ندارند، و قواعد و مقررات اجتماعی ممکن است برای آنها گیج کننده باشد. امّا در خلال نخستین سال های دبستان رفتار، شروع به تغییر یافتن می کند. کودکان از همانندسازی با سیار هم سن و سالان خود لذت می برند و شروع به درک موقعیت های اجتماعی می کنند. و تمایل آنها به همرنگ شدن با بقیه اغلب چنان زیاد است که هرگونه رابطه اجتماعی جدیدی را که می فهمند بی درنگ با آغوش باز خواهند پذیرفت. شما حتماٌ متوجه شده اید که کودکتان از برخی سخت گیری ه مثل هرگز پا نگذاشتن بر روی موزائیک شکسته در پیاده رو لذت می برد. این یک نوع از دلباختگی شیفتگی موقت کودک به ضوابط قراردادی است.با نزدیک شدن به پایان سال های مدرسه، بیشتر بچه ها در برابر قواعد و ضوابط اجتماعی انعطاف پذیرتر می شوند. آنها به تدریج یاد می گیرند تا با سیستم های ارزشی چالش برانگیز مثلاً در خانه یا در مدرسه کنار بیایند. آنها به تدریج می پذیرند که سازش، ضرورتاً نشانۀ ضعف نیست.با این حال، درجاتی از سرسختی همچنان باقی می ماند. بچه های ۱۱ و ۱۲ ساله اغلب بسیار تمایل دارند مانند هم سن و سالان خود عمل کرده یا لباس بپوشند و به قول معروف خارج از عرف جامعه نباشند. اخلاقیات
در طول سال های دبستان، بچه ها راجع به رفتار اخلاقی چیزهایی یاد می گیرند- نحوه افتراق بین آنچه خوب و آنچه بد است. کودک شما باید یاد بگیرید چگونه بین نیازها و خواسته های خود و نیازهای خانواده، مدرسه جامعه تعادل برقرار کند.شما می توانید به کودکتان کمک کنی تا یک حس وظیفه شناسی، مسئولیت پذیری و عملکرد واقع بینانه را در خود پرورش دهد. کودک خود را ترغیب و تشویق کنید تا نقش به درد بخوری را در خانواده ایفا کند. این نقش می تواند انجام کارهای معقول و متعادلی در خانه، مثل چیدن سفره باشد. وقتی بچه کاری را که به او محوّل کرده بودید با موفقیت انجام می دهد، در او نوعی حس اطمینان به توانایی های خود و مسئولیت پذیری در قبال امور محوّله پیدا می شود. ایمن مسئله ضمناً باعث تقویت این نکته در ذهن بچه خواهد شد که او عضو مهمی از خانواده است.خود را به یک الگوی اخلاقی تبدیل کردن هم حایز اهمیت است. به علاوه، بهتر است تماشای تلویزیون را در بچه محدود کرده و زیر نظر بگیرید تا مانع از مواجهه او با صحنه های خشونت و روابط جنسی نامناسب شده یا آن را به حداقل برسانید.اگر مرتب گوشزد کنید که چه رفتاری را پاداش می دهید و چه رفتاری را مجازات می کنید و دلیل این کار را توضیح دهید، احتمال اینکه کودک شما بر اعمال اخلاقیش یک کنترل درونی- وجدان- پیدا کند بیشتر خواهد شد. آنچه کمتر مطلوب است، کنترل بیرونی است، که تأثیر آن بر رفتار، از طریق ترس از گیر افتادن یا ترس از ناخشنود کردن پدر و مادر است.کودکانی که به ارزش خود باور محکمی دارند معمولاً در مدرسه سخت کوش تر، خلّاق تر و موفق تر عمل می کنند. اینها در برابر فشار هم رنگ شدن با هم سن و سالان هم مقاومت بهتری از خود نشان می دهند، و اهمیت آن به ویژه زمانی مشخص می شود که هم سن و سالان، از آنها تقاضا می کنند در یک رفتار خود ویران گر با آنها مشارکت کنند. فشار هم سن و سالان
خواهر و برادر و هم سن و سالان نقش مهمی در ملحق شدن کودک شما به جامعه بازی می کنند. کودکان از خواهر، برادر و هم سن و سالان چیزهای زیادی راجع به رقابت، همکاری همین طور هم رنگ شدن با بقیه و استقلال یاد می گیرند.تأثیر سایر کودکان می توانند هم پا یا حتی فراتر از پدر و مادر عمل کنند، که علت ان تا حدودی این است که بچه ها با هم در یک شرایط برابر بازی می کنند. آنها راحت تر همدیگر را درک می کنند. نقطه نظر کودک دیگر اغلب جایگزین تعقل و تدبیر فراگیری است که کودک به شنیدن آن از پدر و مادر عادت کرده است.رویکرد والدین و خواهر و برادر به یک مسئله خاص ممکن است با رویکرد معلمان و ۹م کلاسی های متفاوت باشد. این دوگانگی برای یک کودک دبستانی که همۀ سعی او بر این است که مورد قبول همه باشد، می تواند مشکل ساز گردد. در مواقعی که قواعد و ضوابط بالغین با خواهر و برادر و هم سن و سالان در تضادّ است، کودکان بیشتر تمایل دارند از خواهر و برادر یا هم سن و سالان خود تبعیت کنند.مدرسه ابتدایی اولین دنیای اجتماعی است که اکثر کودکان ناگریزند بدون کمک مستقیم پدر و مادر با آن کنار بیایند. وقتی کودکان دبستانی در بین هم سن و سالان خود جایگاهی پیدا می کنند، خصیصه های اجتماعی جدیدی برای آنها اهمیت پیدا می کند، مثل شهرت و رهبری. در این سن بچه ها مایل هستند محبوبیت داشته باشند و نمی خواهند از گروه دور بمانند. مکیدن شست و سایر انگشتان
همه بچه ها به مکیدن احتیاج دارند. مکیدن شست، سایر انگشتان یا حتی پستانک پدیده شایعی است و به آرام کردن و ساکت ساختن بچه کمک می کند. اکثر کودکان تا ۴ سالگی، این عادت را فراموش می کنند، مگر در مواردی که این موضوع به کشمکش جدی بین بچه والدین تبدیل شده یا کودک عمیقاً به آن عادت کرده باشد. از آنجایی که مکیدن شست هنگام خواب غیر ارادی است، عموماً با بلوغ و تکامل الگوی خواب در بچه شما، این عادت هم از بین می رود.مکیدن شست یا سایر انگشتان در یک کودک پیش دبستانی یا دبستانی مشکلی جدی به حساب نمی آید. با این حال، باعث می شود کودک شما مثل نی نی کوچولوها به نظر آید و همین مسئله ا را در معرض تمسخر و استهزاء هم سن و سالان قرار می دهد. به علاوه، مکیدن شست یا سایر انگشتان در دراز مدت منجر به اختلالاتی در زمینۀ روی هم قرار گرفتن طبیعی دندان ها شده و درمان ارتودنسی بر روی آنها در سال های بعد الزامی سازد.اگر کودک شما کمتر از ۴ سال دارد و انگشت خود را می مکد، سعی کنید به نوعی این عادت را از یاد او ببرید یا حواسش را پرت کنید. امّا هیچ گاه او را تنبیه یا سرزنش نکنید یا دستش را از دهانش بیرون نکشید. این کارها غالباً مشکل را بدتر می کنند.در اواخر دورۀ پیش دبستانی، می توانید به جملاتی فریبنده و غرورآمیز متوسل شوید. به کودکتان نشان دهید که چگونه در اثر مکیدن، پوست انگشتانش چروکیده می شود یا دندان هایش کم کم بیرون میزند. وقتی سرزده وارد اتاق می شوید و بچه را در حال مکیدن انگشت می بینید خیلی ملایم و با احتیاط به ا یادآوری کنید که این کار را متوقف کند و مواقعی که متوجه می شوید این کار را نمی کند به او جایزه بدهید.
