یکی از گزینه های سکونت برای سالمندان، که روز به روز بر متقاضیان آن هم افزوده می شود، بهره گیری از مراکز دستگیری از سالخوردگان یا خانه های امدادی است. بسیاری از افراد تمایل دارند حتی المقدور مستقل باقی بمانند، اما در عین حال در انجام برخی از کارهای روزمره نیازمند یا علاقه مند به دریافت کمک هستند.مراکز دستگیری از سالخوردگان، بیشتر برای افرادی مناسب است که در مقایسه با خدماتی که در مجتمع های بازنشستگی به طور معمول ارائه می گردد به کمک های زیادتری احتیاج دارند، اما در عین حال نیازمند مراقبت های پزشکی و پرستاری، آن گونه که در خانه سالمندان ارایه می شود نیستند. هدف از تأسیس مراکز دستگیری از سالخوردگان، ارایه خدماتی مثل نظارت، حمایت در زمینه مراقبت های فردی و خدمات بهداشتی است که البته بر حق فرد در کنترل زندگی خود تأکید دارد.
انواع
برای توصیف مراکز دستگیری از سالخوردگان تعابیر مختلفی به کار می روند. شما ممکن است اسامی مختلفی مثل خانه های پانسیونی، مراکز بازنشستگی، منازل گروهی، اقامتگاه های سالخوردگان یا مجتمع های بازنشستگی مراقبت – مستمر را بشنوید. خدمات دستگیری از سالخوردگان ممکن است در مراکز مستقل، در اردوگاهی با پرستاران مجرب یا بیمارستان یا در مجتمع های مسکونی مجزا ارائه گردد. نوع خدمات ارایه شده میز با هم فرق می کنند.
ساکنان
فرد مقیم در این مراکز یا خانه های امدادی به طور معمول زنی است بین ۷۵ تا ۸۵ سال سن، که هنوز زمین گیر نشده، ولی برای یکی دو مورد از کارهای روزانه به کمک احتیاج دارد. مردان مقیم در این مراکز، تنها ۳۱ درصد ساکنان را تشکیل می دهند.خدماتی که در اکثر این مراکز ارایه می شوند، عبارتند از: کمک به استحمام، لباس پوشیدن یا درآوردن، غذا خوردن و مرتب کردن سر و وضع یا دستشویی رفتن. حدود هشتاد و یک درصد ساکنان این مراکز در انجام یک یا چند مورد از امور فوق به کمک احتیاج دارند. این افراد ممکن است در امور دیگری مثل تلفن زدن، خرید کردن، تهیه غذا، کارهای منزل، مصرف دارو و دخل و خرج هم کمک بگیرند.
هزینه ها
هزینه های اقامت در مراکز دستگیری از سالخوردگان بسیار متغیر بوده و بستگی به مساحت واحدها، خدمات ارایه شده و محل آن دارد. این اقامتگاه ها تحت پوشش بیمه های دراز مدت قرار دارند، که روز به روز هم بر شمار این بیمه ها افزوده می شود. انجمن بیمه سلامت آمریکا اعلام کرده است که تمامی سازمان های بیمه گر اصلی که بیمه های دراز مدت ارایه می دهند، مراکز دستگیری از سالخوردگان را هم تحت پوشش خود قرار می دهند. اما اکثریت افرادی که در خانه های امدادی زندگی می کنند یا خانواده های آنها، هزینه های مراقبت را خودشان می پردازند، زیرا بسیاری از سالمندان در آمریکا دارای بیمه های مراقبت نیستند. به چند صفحه قبل مراجعه کنید.مراکز امداد، تحت پوشش بیمه سالمندان (مدی کیر) قرار ندارند، اما هزینه یک سری از خدمات از طریق کمک های بلاعوض پرداخت می شود. شماری از ایالت ها کمک های اعطا شده از سوی بیمه سالمندان (مدی کیر) به مرکز دستگیری از سالخوردگان را بازپرداخت می کنند یا آن را در دستور کار قرار داده اند. بودجه این بازپرداخت ها از صندوقی بنام بیمه مستمندان (مدیک - اید
[۱] تآمین می شود. بیمه مستمندان (مدیک – اید) اقدامی است از سوی دولت، در جهت بیمه سلامت قشر کم درآمد جامعه. به علاوه، ایالت ها می توانند بنا به تشخیص خود از صندوق بیمه مستمندان برای مراکز دستگیری از سالخوردگان استفاده کنند، مشروط بر اینکه خدمات ارایه شده، در برنامه بیمه مستمندان گنجانده شده باشد یا ایالت مذکور رسماً از وزارت بهداشت و خدمات انسانی درخواست کمک بلا عوض کند. بخشش ها یا کمک های بلاعوض تنها بخشی از این پرداخت ها هستند. برای کسب اطلاع در زمینه سایر کمک هزینه های موجود در منطقه ای که زندگی می کنید، با نمایندگی خدمات اجتماعی ناحیه تماس بگیرید.
پیدا کردن یک جای مناسب
از آنجایی که مراکز متخلفی در زمینه دستگیری از سالخوردگان در دسترس است، جستجو برای یافتن یک جای خوب بسیار حائز اهمیت است. فهرستی از مراکز موجود در منطقه مورد نظرتان تهیه کنید. با این مراکز تماس گرفته و از آنها تقاضا کنید اطلاعات مربوط به آن مراکز را برایتان ارسال کنند. چنانچه پس از بررسی هزینه ها، خدمات و مقررات هر یک از این مراکز، باز علاقه مند به رفتن به چنین اقامتگاه هایی هستید، چند تا از این مراکز را برای بازدید انتخاب کنید. موقعی که برای بازدید به این مراکز می روید، سؤالاتی را مطرح و یادداشت برداری کنید. اعتماد داشتن به احساسی که نسبت به یک مرکز در شما ایجاد می گردد نیز اهمیت بسزایی دارد.هنگام بازدید از یک مرکز، هوش و حواستان جمع باشد و راجع به هر یک از دسته بندی های زیر از خودتان سؤالاتی بپرسید:
مکان
- آیا زمین آنجا تمیز است؟
- وسایل و امکانات چه بویی می دهند؟
- آیا تجهیزات و تأسیسات خوب کار می کنند؟
- آیا پرسنل آنجا آگاه و بدرد بخور هستند؟
- آیا اتاق خواب ها، مشترک هستند یا خصوصی؟
- آیا به شما اتاق کافی برای وسایل شخصی داده اند؟
- آیا اتاق خصوصی برای پذیرایی از میهمانان وجود دارد؟
- آیا به راحتی می توان در مجتمع به گشت و گذار پرداخت؟
- آیا ساکنان آنجا راضی به نظر می رسند؟
خدمات و قرارداد
- آیا این مراکز دارای پروانه دولتی بوده و از موقعیت مناسبی برخوردار است؟
- تحت چه شرایطی شما را از آنجا منتقل یا مرخص خواهند کرد؟
- آیا پزشک شخصی شما در برنامه های مراقبتی مرکز دخالتی دارد یا خیر؟
- آیا خانواده شما در امر مراقبت دخالتی دارد یا خیر؟
- چه خدماتی در این مرکز ارایه می شود؟
- نسبت پرسنل به ساکنان این مرکز چقدر است؟
غذا
- آیا رژیم های اختصاصی در این مرکز ارایه می شود؟
- آیا ترجیحات فرهنگی و بومی افراد در نظر گرفته می شود؟
- آیا در تنظیم فهرست غذایی، ساکنان دخالتی دارند؟
- آیا شما می توانید در تهیه غذا کمک کنید و آیا به آشپزخانه دسترسی دارید؟
- آیا در بین وعده های غذایی، خوراکی یا نوشیدنی به راحتی قابل دسترس است؟
- آیا امکان خوردن پرس های اضافی یا جایگزین وجود دارد؟
رفت و آمد
- آیا در آنجا فعالیت هایی وجود دارد که مورد علاقه شما باشند؟
- آیا در آن نزدیکی اماکنی برای پیاده روی وجود دارد؟
- آیا خانواده شما رغبتی به بازدید از آن مرکز از خود نشان می دهد؟
اجتناب از زمین خوردن
زمین خوردن یکی از دلایل عمده ای است که افراد، استقلال خود را از دست می دهند. نیمی از همه افراد بالای ۶۵ سال که به دلایل زمین خوردن، در بیمارستان بررسی می شوند، دیگر هیچ گاه استقلال گذشته خود را باز نمی یابند. در اینجا به چند نکته برای پیشگیری از زمین خوردن اشاره می شود:
نکات مربوط به سلامتی
- هر چند وقت یکبار برای معاینه بینایی و شنوایی به پزشک مراجعه کنید، در صورت مختل بودن آنها، شما دو عنصر بسیار مهم در حفظ تعادل را از دست می دهید.
- به طور منظم ورزش کنید. ورزش باعث افزایش قدرت بدنی، کشمندی و هماهنگی عضلات می شود که در پیشگیری از زمین خوردن به شما کمک می کنند.
- راجع به داروهایی که مصرف می کنید با پزشکان صحبت کنید. برخی از داروها یا ترکیبی از داروها که درمان بیماری هایی مثل فشار خون بالا، درد قفسه سینه (آنژین قلبی)، افسردگی یا بی خوابی مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند در تعادل فرد اختلال ایجاد کنند.
- از الکل اجتناب کنید. حتی مقدار کمی الکل می تواند باعث زمین خوردن شود، به ویژه اگر تعادل واکنش های عصبی شما از قبل هم اختلالاتی داشته باشند.
- آرام برخیزید. افت لحظه ای فشار خون که به دلایل تغییر ناگهانی وضعیت بدن ایجاد می گردد، می تواند منجر به زمین خوردن شما شود.
- از وسایل کمکی استفاده کنید. اگر گاهی احساس سرگیجه دارید، برای حفظ تعادل از عصا یا گام یار استفاده کنید.
- پا افزار مناسب انتخاب کنید. از کفش های محکم، پاشنه کوتاه با کفی های پهن و ناهموار (غیر لغزنده) استفاده کنید.
نکات مربوط به منزل
- همه اتاق ها. پاشنه درها را بردارید. در صورت نیاز، برای دور نگاه داشتن سیم های برق و اسباب اثاثیه از جلو دست و پا، دکوراسیون منزل را عوض کنید. فرش ها را به زمین بچسبانید و از قالیچه های پادری استفاده نکنید. در سالن، اتاق خواب و دستشویی، چراغ خواب نصب کنید.
- راه پله ها. اطمینان حاصل کنید که راه پله ها همگی نور کافی و نرده های محکم دارند.
- حمام و دستشویی. داخل و خارج حمام یا وان و نزدیک توالت دستگیره و قالیچه های زیر و نچسب قرار دهید. در حمام از صندلی مخصوص استفاده کنید یا در وان نیمکت نصب کنید.
- آشپزخانه. از قفسه یا کابینت هایی که دسترسی به آنها مشکل است استفاده نکنید و برای برداشتن یا گذاشتن وسایل، روی صندلی یا چهارپایه نایستید. برای جلا دادن به کف اتاق ها از موم های غیر لغزنده استفاده کنید. و اگر غذا یا چیزی کف اتاق می ریزد بلافاصله آن را تمیز کنید.
- اطاق خواب. یک کلید برق نزدیک در و یکی هم نزدیک تخت، تعبیه کنید تا برای روشن کردن چراغ، مجبور نباشید کورمال کورمال تا در اطاق راه بروید.
مراقبت های بهداشتی خانگی
برای اکثر مردم، مریض شدن در دوران کودکی به معنای ماندن در خانه و دریافت مراقبت تا هنگام بهبودی بوده است. حتماً شما هم قبول دارید که اکثر مردم از جمله بالغینی که بیماری های جزئی مثل آنفولانزا یا سرما خوردگی معمولی دارند با استراحت در منزل بهبود می یابند. مراقبت های خانگی برای یک بیماری جدی تر یا طولانی تر اساساً شکل دیگری از همان موضوع آشنا یعنی استراحت در منزل است. برای بسیاری از افراد، بهترین مکان برای دستیابی به سلامتی، خانه است. در خلال بیماری یا بهبودی از یک آسیب، اغلب به تجهیزات و امکانات پیشرفته پزشکی نیازی نیست. از آنجایی که شما از اکثر بیماری ها یا صدمات بهبود پیدا می کنید، بهترین مکان برای استراحت در خلال بیماری، منزل خودتان است. در خانه، اکثر افراد راحت تر می خوابند، بهتر غذا می خورند و سریع تر خوب می شوند.چنانچه دچار معلولیت یا یک بیماری ناتوان کننده هستید، از جمله گزینه هایی که پیش رو دارید یکی هم مراقبت های بهداشتی خانگی است. ممکن است سلامتی شما در حدی باشد که هنوز قادر به اداره امور شخصی تان باشید، اما می توانید در عین حال از خدمات ارایه شده توسط آژانس های مراقبت بهداشتی در منزل نیز بهره مند شوید.
چه خدماتی ارایه می شود؟
سازمان های متعددی در ایالت های متحده خدمات بهداشتی خانگی ارایه می دهند، از جمله: چندین شرکت خصوصی، بیمارستان، خانه سالمندان، آژانس های خدمات اجتماعی (عام المنفعه) و دفاتر بهداشتی شهر ها و بخش های مربوطه. خدماتی که در اختیار شما قرار می گیرند، بستگی به نیاز شما و برنامه یا برنامه های ویژه ای دارد که در منطقه شما موجود است.آژانس هایی که خدمات مراقبتی حرفه ای را ارایه می دهند، ممکن است برای تحت نظر گرفتن وضع سلامتی شما پرستاری را به منزل اعزام کنند، تزریقات شما را انجام دهند، پانسمان عوض کنند و سایر خدمات پرستاری را ارایه دهند. گاهی اوقات، اشکال مختلف درمان از جمله: فیزیوتراپی، کار درمانی، گفتار درمانی، شنوایی درمانی و تنفس درمانی در منزل، در اختیار شما گذاشته می شوند. ممکن است خدماتی مثل تهیه غذا و انجام امور منزل هم به شما ارایه گردد.آژانس مراقبت در منزل که خدماتی مثل پرستاری حرفه ای، مداوای بیماری یا تجویز مکمل (داروهای تقویتی) ارایه می دهند، قطعاً چنین خدماتی را زیر نظر پزشک شخصی خودتان انجام می دهند. یک مددکار اجتماعی آشنا به امور پزشکی ممکن است مسئول هماهنگی مراقبت های صورت گرفته بر روی شما یا شخص نیازمند کمک باشد.بسیاری از سازمان ها به جای خدمات حرفه ای، خدمات حمایتی ارایه می دهند. در مورد خدمات حمایتی، یک مددکار به شکل منظم، هر روز یا هفته ای یک روز در منزل شما می ماند. مددکار به شما در کارهای اساسی مثل حمام کردن، خرید، پخت و پز، غذا خوردن و انجام کارهای منزل کمک می کنند.مددکار منزل قادر به انجام کارهای ساده پرستاری مثل اندازه گیری دمای بدن هم می باشد. برای بسیاری از افراد، کمک به انجام برخی از امور روزمره می تواند آنها را به جای رهسپار خانه سالمندان شدن، قادر به زندگی مستقل در خانه خود سازد.به هدف برآورده ساختن نیازهای متفاوت، آژانس های مراقبت در منزل، از افرادی با مهارت های مختلف استفاده می کنند. مزیت دیگر مراقبت در منزل آن است که هزینه تمام شده آن اغلب از ماندن در بیمارستان کمتر است.
بیمه مراقبت دراز مدت
در خلال زندگی، احیانا به انواعی از مراقبت های دراز مدت نیاز خواهید داشت، که ممکن است گران باشند و به سرعت همه پس انداز شما را مصرف کنند. بیمه سالمندان، همه انواع مراقبت های دراز مدت را تحت پوشش قرار نمی دهد. بسیاری از بیمه های خصوصی هم تنها بخش اندکی از هزینه این مراقبت ها را پرداخت می کنند. بیمه مراقبت دراز مدت به هدف پوشش خدماتی مثل خانه سالمندان، دستگیری از سالخوردگان، مراقبت های دوران پیری و مراقبت های بهداشتی خانگی طراحی شده است.یک خانه سالمندان به طور متوسط سالی ۵۶۰۰۰ دلار خرج بر می دارد. مراکز دستگیری از سالخوردگان به طور متوسط سالی ۲۶۰۰۰ دلار، کانون سالمندان از روزی ۳۰ تا ۱۳۰ دلار، و مراقبت های بهداشتی خانگی هم به طور متوسط سالی ۱۲۰۰۰ دلار هزینه بر می دارند.علت اینکه بسیاری از افراد در سنین پیری با فقر مالی روبرو می شوند، آن است که از قبل برای هزینه مراقبت های دراز مدت برنامه ریزی نمی کنند. بیمه مراقبت های دراز مدت هم گران قیمت است، اگرچه، هر چه هنگام ثبت نام جوان تر باشید، حق بیمه کمتری خواهید پرداخت. اما بهتر است قبل از اقدام به این کار، همه جوانب امر را سبک و سنگین کنید، زیرا امکان دارد سالهای زیادی حق بیمه غیر ضروری بپردازید. از همین رو برخی از کارشناسان معتقدند، بهترین زمان خرید این بیمه برای اکثر مردم موقعی است که در دهه ۶۰ زندگی قرار دارند.بیمه مراقبت دراز مدت به احتمال قدی برای افرادی که درآمد محدود یا سرمایه کمی دارند گزینه مناسبی نیست. اگر برای پرداخت هزینه مراقبت های دراز مدت پس انداز کافی دارید، شما هم نیازی به خرید این بیمه ندارید. البته به منظور حفظ سرمایه می توانید به خرید آن اقدام کنید.بیمه مراقبت دراز مدت، طرح پیچیده ای است و برنامه های بسیار متفاوتی را ارایه می دهد. بررسی جامع بیمه نامه های مختلف از جمله: خدماتی که تحت پوشش قرار می دهند و حق بیمه ها، بسیار حائز اهمیت است. حتی بهتر است قبل از خرید چنین بیمه هایی با فردی که در امور بیمه یا برنامه ریزی مالی تخصص دارد مشورت کنید.برای آشنایی بیشتر با برخی از آژانس هایی که اطلاعاتی در زمینه بیمه مراقبت دراز مدت در اختیار می گذارند، به بخش منابع و امکانات در پایان کتاب مراجعه کنید.
سطوح مراقبت
مراقبت های بهداشتی در منزل را به طور کلی به سه دسته تقسیم می کنند:
مراقبت های حرفه ای
مراقبت های حرفه ای زیر نظر یک پزشک انجام می شوند و شامل خدماتی است که توسط کارشناسان امور بهداشتی مثل پرستاران و درمان گران ارایه می گردند. این نوع مراقبت ها ممکن است شامل فعالیت هایی همچون دیالیز خانگی، فیزیوتراپی یا خدمات اجتماعی نیز باشند.
خدمات حمایتی در منزل
خدمات حمایتی در منزل عبارتند از: کارهای مثل تمیز کردن خانه، پادویی کردن، و آماده کردن غذا، یک کمک کار یا مددکار منزل، بسیاری از این کارها را زیر نظر یک مددکار اجتماعی انجام می دهند.
مراقبت های تلفیقی
خدمات ممکن است متضمن یک تیم مراقبت در منزل باشد که از اجزاء زیر تشکیل می شود: یک پزشک، پرستار، کارشناس تغذیه، درمان گر، مددکار اجتماعی، یا مددکار منزل. این تیم برای برآورده ساختن نیازهای شما برنامه را به مرحله اجرا می گذارد.
جستجو برای مراقبت های بهداشتی خانگی
برای کسب اطلاع از اینکه در منطقه ای که شما زندگی می کنید چه نوع مراقبت های بهداشتی در منزل ارایه می شود، از پزشک خود، یک مددکار اجتماعی، اداره بهداشت محل یا بخش یا ساکنان قدیمی محل سؤال کنید. به علاوه، کلیساها، کنیسه ها، مساجد، ادارات رفاه اجتماعی یا سازمان های خیریه مثل راه متحّد
[۲] (یوناتید وی)، اغلب اطلاعات ذی قیمتی راجع به انواع سرویس های موجود در اختیار شما قرار می دهند.اگر شما در منطقه ای زندگی می کنید که گزینه های مراقبت در منزل متعددی دارد، خدمات ارایه شده توسط آنها را با هم مقایسه کنید.
- آیا بیمه شما هزینه های این آژانس را تقبل می کند؟
- آیا خدمات ارایه شده در این آژانس ها، نیازهای حلال و آینده شما را مرتفع می سازند؟
- تا چه اندازه در این آژانس، نظارت پزشکی یا حرفه ای ارایه می شود؟
- این خدمات، در چه ساعاتی از روز یا هفته صورت می گیرند؟
- آیا در مواقعی که برای مددکار منصوب شده مشکلی پیش بیاید، فرد جایگزین وجود دارد؟
همچنین با افرادی که عملاً از چنین خدماتی استفاده کرده اند صحبت کرده و نظر آنها را جویا شوید.
آزار و اذیت سالمندان
آزار و اذیت یعنی هر نوع رفتار ثابتی از زدن حرف های زشت و زننده و نامهربانی واضح گرفته تا سیلی زدن، هل دادن، زدن و تجاوز جنسی. یکی از شایع ترین اشکال آزار و بدرفتاری، بی توجهی و اهمال کاری است. مثلاً هنگامی که پرستار یا مددکار وسایل یا خدماتی را که فرد به آن احتیاج دارد در اختیارش نمی گذارد.بنابر آمار ارایه شده از سوی انجمن پزشکی آمریکا، حدود ۱۰ درصد افراد ۶۵ ساله یا بالاتر، به نوعی، از آزار و اذیت مزمن رنج می برند. الگوی بدرفتاری، غالباً با گذشت زمان خود را نشان می دهد، یعنی ابتدا باید دهنی و ناسزا شروع و تا سوء استفاده و آزار جسمی پیش می رود. از سال ۱۹۸۱، هر ساله بر موارد گزارش شده در مورد آزار و اذیت سالمندان افزوده شده و اکنون ۱۰۰۰۰۰ مورد در سال است.
چه کسانی بیشتر در معرض خطر بدرفتاری هستند؟
قربانیان، اکثر افراد ۷۵ ساله یا مسن تر هستند که برای مراقبت های اساسی مثل استحمام، لباس پوشیدم یا درآوردن غذا خوردن به دیگران وابسته اند. به نظر می رسد بدرفتاری با سالمندان در همه قومیت ها یا طبقات اجتماعی صورت می گیرد.
بد رفتاری از جانب چه کسانی صورت می گیرد؟
در حدود نیمی از موارد، افراد آزار دهنده، بچه ها یا سایر بستگان کم سن و سال قربانی هستند. تقریباً ۴۰ درصد اوقات، بد رفتاری و ازار از سوی همسر فرد است. و در مؤسسات هم، مددکاران حرفه ای ممکن است عامل آزار و بد رفتاری باشند.
چه کاری می توان انجام داد؟
تنها صحبت کردن در مورد این مسئله با فرد آزار دهنده، گرهی از مشکل باز نخواهد کرد. اگر شما مورد آزار و بد رفتاری قرار می گیرید یا مشکوک به آزار و اذیت فردی سالمند هستید، با پلیس یا دفتر خدمات اجتماعی منطقه ای که در آن زندگی می کنید تماس بگیرید، یا از پرستاری که برای عیادت از شما می آید تقاضا کنید مراتب را به اطلاع مقامات مسئول برساند. پزشکان و مددکاران اجتماعی هم می توانند در این زمینه به شما کمک کنند. اکثر شهر ها و بخش ها براساس قوانین دولتی، سالمندان در معرض خطر آزار و بد رفتاری را تحت پوشش آژانس های رفاه و خدمات اجتماعی خود قرار می دهند.در سال های اخیر، شمار آژانس های مراقبت در منزل کاهش یافته است. در بسیاری از مناطق هم این آژانس ها با کمبود پرسنل مواجه شده اند. بیمه سالمندان هم کمک های خود را در مورد آنچه آژانس، نیاز پزشکی می خواند و معلوم نیست چه زمانی مرتفع خواهد شد، محدود کرده است.گاهی اوقات، به دلیل آنکه هیچ نوع حمایت و مراقبتی در منزل وجود ندارد، بیمارستان مجبور است تاریخ ترخیص بیماران را به تعویق بیاندازد.
باز پرداخت هزینه خدمات
هزینه خدمات بهداشتی خانگی به شش طریق پرداخت می شود: توسط بیمه سالمندان (مدی کیر)، بیمه مستمندان (مدیک – اید)، بیمه های خصوصی، سازمان های حفظ سلامتی. در مواردی هم شخص تحت سرپرستی کسی قرار دارد یا از کمک های بلا عوض دولت یا مؤسسات بهره مند می شود.حتماً دقت کنید چه خدماتی تحت پوشش بیمه سالمندان یا بیمه خودتان قرار می گیرد و چه هزینه هایی را این بیمه ها تقبل می کنند. در مورد خدمات بهداشتی خانگی، به طور معمول محدودیت هایی بر نوع خدمات، مدت ویزیت ها و تعداد آنها اعمال می شود.
کانون سالمندان
کانون سالمندان، محلی است خصوص سالمندانی که نمی توان آنها را در طول روز در خانه تنها گذاشت. کانون سالمندان برای فردی مناسب است که دچار معلولیت می باشد، در حال بهبودی از بیماری است یا برای انجام امور روزانه به کمک احتیاج دارد. چنین فردی ممکن است در کنار خانواده زندگی کند اما هنگامی که اعضاء خانواده از منزل بیرون می روند لازم است برای گذراندن ساعات روز به جایی برده شود.براساس برنامه، افراد می توانند هر روز یا فقط چند روز در هفته به کانون سالمندان سپرده شوند. نقل و انتقال از منزل به کانون و بالعکس هم اغلب با سرویس خود کانون صورت می گیرد. کانون این فرصت را در اختیار سالمندان می گذارد تا در کنار یکدیگر باشند. فعالیت های گروهی اغلب بخشی از برنامه های روزانه بوده و برخی از مراکز، حتی فعالیت هایی رسمی هم ترتیب می دهند. ناهار هم معمولاً بخشی از برنامه کانون است.یکی از انواع کانون سالمندان، کانون مراقبت های پزشکی سالمندان است. به این نوع خدمات گاهی «مراقبت های فراغتی روزانه» هم گفته می شود. در این مراکز علاوه بر مراقبت های پزشکی و پرستاری، سرپرستی و مواظبت، خدمات اجتماعی یا معاشرتی و غذا هم ارایه می گردد.افرادی که مشمول برخورداری از چنین مراقبت هایی می شوند، می توانند در صورت نیاز برای انجام برخی از اعمال و درمان های طبی ویژه به این مراکز مراجعه کنند. ممکن است چنین ویزیت هایی یکی دو بار در هفته یا هر روز ضروری باشند. کانون طبی سالمندان اغلب در یک خانه سالمندان با پرسنل مجرب، واقع شده است.
خانه سالمندان
از آنجایی که روز به روز بر گزینه های اسکان سالمندان افزوده می شود، آمار مراجعین به خانه سالمندان در حال کاهش یافتن است. اما، هنوز هم، ۵/۱ میلیون آمریکایی ۶۵ ساله یا مسن تر، در حال حاضر در خانه های سالمندان اقامت دارند.این یعنی یک نفر از هر ۲۲ شهروند آمریکایی ۶۵ ساله یا مسن تر. اگر چه درصد پایینی است، اما با بالاتر رفتن سن به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می یابد.از میان افرادی که در سنین ۶۵ تا ۷۴ سالگی هستند، ۱/۱ درصدشان در خانه سالمندان زندگی می کنند و از میان افراد ۷۵ تا ۸۴ ساله، ۷/۴ درصد در خانه سالمندان اقامت دارند.این آمار در سنین ۸۵ و بالاتر، ۲/۱۸ درصد است و از آنجایی که زنان عموماً بیشتر از مردان عمر می کنند، اکثریت جمعیت خانه های سالمندان را زنان تشکیل می دهند.بسیاری از سالمندان، خانه سالمندان را به عنوان اخرین انتخاب در نظر می گیرند. احساس آنها از این جور اماکن آن است که چنین سبک زندگی نه تنها باعث افت عملکرد جسمانی و ذهنی فرد می شود بلکه تا حدود زیادی استقلال او را هم از بین می برد. علیرغم چنین تأثیرات منفی، در شرایط مناسب، مراقبت های دقیق و منسجمی که در خانه سالمندان ارایه می شود می تواند بهترین گزینه برای فرد باشد.بسیاری از پزشکان برای بهبودی از سکته مغزی، شکستگی استخوان لگن یا مشکلات دیگر، استراحت در خانه سالمندان را توصیه می کنند. هنگام بهبودی فرد می تواند دوباره به زندگی مستقل خود باز گردد. به این نوع اقامت اصطلاحاً توان بخشی موقتی یا مراقبت های تخصصی خانه سالمندان می گویند.سایر سالخوردگان از این رو به خانه سالمندان منتقل می شوند که به دلیل یک عارضه یا بیماری غیر قابل بهبود نیاز به مراقبت های همه جانبه دارند. از جمله مشکلات شایعی که منجر به پذیرش در خانه سالمندان می گردند می توان به بی اختیاری ادرار، اختلال حافظه، سکته مغزی، ناتوانی در راه رفتن (معلولیت)، از دست دادن همسر یا فردی که مراقبت از او را بر عهده داشته و بیماری لاعلاج اشاره کرد.
چه زمانی خانه سالمندان مناسب است؟
حتماً نباید هر کسی که پیر می شود یا بیماری مزمنی دارد به خانه سالمندان برده شود. شرایط هر فرد با دیگری بسیار متفاوت است. ضمن اینکه هزینه های مربوط به مراقبت های خانه سالمندان روز به روز بیشتر و پرداخت آن مشکل تر می شود.مهم ترین دلیل رفتن به خانه سالمندان، نیاز به میزان مراقبتی است که شما در منزل یا مراکز دستگیری از سالخوردگان نمی توانید دریافت کنید.ساکنان خانه سالمندان در انجام بسیاری از امور متداول روزانه تحت حمایت قرار می گیرند. هشتاد و پنج درصد برای استحمام به کمک احتیاج دارند، هفتاد درصد برای لباس پوشیدن، بیش از ۵۰ درصد برای رفتن به دستشویی و بیش از ۳۰ درصد هم برای غذا خوردن. ساکنان خانه سالمندان به طور متوسط، به نوعی بیماری مزمن مبتلا هستند که آنان را نیازمند مراقبت های پزشکی می سازد و بیش از نیمی از آنها بیماری آلزایمر یا نوعی اختلال ذهنی دارند.هنگامی که زندگی مستقل، زندگی در مراکز دستگیری از سالمندان، یا در کنار اعضاء خانواده امکان پذیر نیست یا تاروپود و انسجام خانواده را در معرض از هم پاشیدگی قرار می دهد، باید گزینه خانه سالمندان را مد نظر قرار داد.چنانچه شما از نظر جسمانی توانایی بازدید از خانه سالمندانی را که قرار است به آنجا بروید دارا می باشید و از نظر قوای ذهنی در حدی هستید که بتوانید تصمیم گیری کنید، بهتر است در روند گزینش و انتخاب مشارکت فعال داشته باشید.
پیدا کردن یک آسایشگاه خوب
در انتخاب یک خانه سالمندان، اولین کسی که می تواند به شما کمک کند مددکار اجتماعی، مسئول ترخیص بیمارستان یا پزشک شماست. این افراد اغلب مراجع بسیار ارزشمندی از اطلاعات در زمینه آسایشگاه سالمندان می باشند. و با ضوابط و معیارهای ورود به گزینه های مختلف از نظر سطح مراقبت کاملاً آشنا هستند.آژانس های خدمت رسانی در منطقه ای که در آن زندگی می کنید یا سازمان خیریه یوناتید وی (راه متحد) نیز می توانند در این زمینه به شما کمک کنند. آژانس های خدمات اجتماعی در ایالت یا بخشی که در آن زندگی می کنید، اداره بهداشت یا انجمن پزشکی منطقه هم فهرستی از آسایشگاه های سالمندان را در اختیار شما قرار خواهند داد. این آژانس ها ممکن است اطلاعاتی هم در زمینه نحوه ارزیابی درست و انتخاب آسایشگاه به شما بدهند. برخی از اطلاعات آژانس ها یا سازمان ها، ممکن است از طریق اینترنت هم قابل دسترسی باشند.در اکثر خانه های سالمندان امروزه تحت عنوان آسایشگاه مراقبت های تخصصی یاد می شود. آنچه اصطلاحاً آسایشگاه های مراقبت متوسط گفته می شوند، در اکثر نقاط کشور در حال بر چیده شدن هستند. در یک آسایشگاه مراقبت های تخصصی، شما ۲۴ ساعته خدمات پرستاری، همین طور فیزیوتراپی، کار درمانی سایر توان بخشی ها را دریافت می کنید. برای انتخاب یک خانه سالمندان، از چند مرکز بازدید کنید. قبل از رفتن به آنجا، نکات یا چیزهایی را که مایلید در آنجا پیدا کنید، روی یک تکه کاغذ بنویسید. مثلاً:
جوّ آسایشگاه
- آیا پرسنل آسایشگاه مجرب هستند؟
- آیا رفتار آنها دوستانه و دلسوزانه است؟
- آیا ساکنان راضی به نظر می رسند؟
- آیا آسایشگاه تمیز و مرتب است؟
- آیا هوای آسایشگاه بوی خاصی می دهد؟
غذا
- آیا در آسایشگاه رژیم های اختصاصی هم ارائه می شود؟
- چه نوع غذاهایی در آنجا سرو می شود؟
- آیا اگر ساکنان برای غذا خوردن به کمک احتیاج داشته باشند کسی به آنها کمک می کند؟
فعالیت ها
- چه نوع فعالیت هایی در این مرکز ارائه می شود؟
- آیا در آنجا کاری هست که شما علاقه مند به انجام آن باشید؟
- آیا شما می توانید سرگرمی ها و فعالیت های مورد علاقه خود را پیگیری کنید؟
- آیا این امکان به شما داده می شود تا از آسایشگاه بیرون بروید، خرید کنید، یا پیاده روی کنید؟
- آیا به راحتی امکان دسترسی به تلفن وجود دارد؟
- آیا در انتخاب هم اطاقی ها، می توانید نظر بدهید؟
- آیا اطاق های خصوصی هم وجود دارند؟
مراقبت های پزشکی
- آیا پزشک شما هنوز هم می تواند برای معاینه شما به آسایشگاه بیاید؟
- آیا آسایشگاه نیازهای طبی شما را تأمین می کند؟
پرداخت صورت حساب
هزینه مراقبت های خانه سالمندان می تواند بسیار سنگین تمام شود. برای برخی از افراد یک گزینه مفید، برخورداری از بیمه مراقبت دراز مدت است. بیمه سالمندان (مدی کیر) ممکن است در ابتدا تا حدودی فرد را تحت حمایت مالی قرار دهد. در مواقعی که فرد دستش خالی باشد، بیمه مستمندان به شکل دراز مدت هزینه های آسایشگاه را تقبل می کند. بیمه های بهداشتی خصوصی، اداره امور بازنشستگان ارتش (اداره امور کهنه سربازان)، اتحادیه های کارگری و سازمان های اخوّت یا برادری هم هر کدام بخشی از هزینه های خانه سالمندان را بر عهده می گیرند.در ایالات متحده، دولت های فدرال، ایالتی و محلی بیش از نیمی از هزینه های خانه های سالمندان را تقبل می کنند. افراد و خانواده های آنها کلاً چیزی کمتر از نصف این هزینه ها را می پردازند.
