هر ساله میلیون‌ها امریکایی در داخلی ایالات متحده و به خارج از کشور مسافرت میکنند. به همراه بردن لباس مناسب و گرفتن گذرنامه و روادید از جمله مسائل عادی و پیش پاافتاده‌ای هستند که اکثر مسافران انجام میدهند، موضوع مهم دیگری که اغلب افراد به راحتی از کنار آن میگذرند، حصول اطمینان از انجام صحیح واکسیناسیون پیش از سفر به کشورهای خارجی به ویژه کشورهای در حال توسعه است. در ضمن، مشکلات و بیماریهای جزئی سفر را پیش‌بینی و برای آن برنامه‌ریزی کنید. تقریباً از هر چهار نفر یک نفر در طول سفر دچار بیماری یا آسیب دیدگی میشود. هر سال، نیم میلیون مسافر به مراقبت پزشکی یا بستری شدن در بیمارستان نیاز پیدا میکنند.
برنامه ریزی، قبل از سفر
اگر قصد مسافرت دارید، اگر عازم یک کشور بیگانه هستید، این نکته حائز اهمیت است که فراهم کردن همه مقدمات سفر را تا دقیقه آخر به تعویق نیندازید. اگر دچار بیماری هستید یا به واکسن احتیاج دارید، خیلی زود پیش یک پزشک بروید. با رعایت نکات زیر قطعاً سفر راحتتری پیش رو خواهید داشت:
خود را ۲ تا ۳ ماه زودتر آماده کنید
به محض اطلاع از مقصد سفر، با پزشک خود تماس بگیرید تا ببینید آیا نیازی به واکسیناسیون دارید یا نه. برخی از واکسنها چند نوبنی هستند و به همین دلیل لازم است واکسیناسیون را چند هفته تا چند ماه پیش از سفر آغاز کنید. اگر قصد دارید بیش از ۱ تا ۳ ماه در یک کشور در حال توسعه بمانید، ممکن است لازم باشد واکسیناسیون را ۶ ماه قبل از عزیمت آغاز کنید.چنانچه یک بیماری زمینه‌ای دارید مثل بیماری قلبی، فشارخون بالا یا دیابت و یا دچار معلولیت جسمی هستید، راجع به هرگونه مشکلی که ممکن است با آن روبه‌رو شوید و توصیه‌های مربوط به برخورد صحیح با آنها، با پزشک خود مشورت کنید. اگر دارو مصرف می‌کنید. بهتر است. مقدار کافی از آن دارو با خود بیرید.در مورد تجدید نسخه پیش از موعد با پزشک خود یا مسؤول داروخانه صحبت کنید. همچنین راجع به نوع داروها و وسائل طبی مورد نیاز سفر با پزشک تان مشورت کنید. همه این مسائل را میتوانید با پزشک شخصی‌تان با یک پزشک سفر در میان بگذارید.
کسب اطلاع از تسهیلات پزشکی در نزدیکی مقصد
راهنما یا پزشک سفر می‌توانند اطلاعاتی را در زمینه بیمارستانهای نزدیک مقصد در اختیار شما قرار دهند. سفارت و کنسولگری امریکا در کشور مقصد هم می‌توانند فهرستی از بیمارستان‌ها و پزشکان انگلیسی زبان در اختیار شما بگذارند. مرجع دیگری که میتواند فهرستی از تسهیلات و امکانات پزشکی در کشوری که به آن سفر کشد، به شما بدهد، سازمانی است موسوم به انجمن بین المللی امداد پزشکی به مسافران ( به منابع و مأخذ کتاب مراجعه کنید)
به دندانپزشک مراجعه کنید
نگذارید دارد جانکاه یک دندان درد، هنگام پرواز با یک هواپیما که فشار داخلی کابین آن تنظیم شده یا به دنبال گاز زدن به یک شیرینی ناشناخته کل سفرتان را خراب کند. اگر دندان‌هایتان نیاز به اصلاح و درمان دارند این کار پیش از سفر انجام دهید.
آگاهی از اقدامات احتیاط آمیز در مقصد
ارتفاعات زیاد یا آلودگی شدید هوا که اغلب از مشکلات شهرهای بزرگ خارجی هستند میتواند سلامتی برخی از افراد مبتلا به بیماریهای مزمن را به خطر افکند. در مورد نحوه برخورد یا اجتناب از این اوضاع با پزشکتان مشورت کنید.
بیمه سفر را مد نظر قرار دهید
در صورت نیاز به مراقبتهای پزشکی، بیشتر پزشکان و بیمارستانهای خارجی، به صورت مستقیم با شرکتهای بیمه امریکایی کار نمی‌کنند. در عوض، پیش از هر اقدامی از شما پول نقد یا دست کم مدرکی که ثابت کند توانایی پرداخت هزینه مراقبتهای احتمالی را دارید مطالبه میکنند. هنگام بازگشت لازم است در پی بازپرداخت هزینه‌ها باشید.مِدی کِیر (Medicare): یا بیمه دولتى سالمندان هزینه خدمات پزشکی در خارج از کشور را قبول نمیکند. برخی از بیمه‌های مسافرتی هزینه‌های بیمارستانی هماهنگی‌های اورژانسی حین سفر و در صورت ضرورت تخلیه اضطراری مسافران را هم تقبل کرده و بلافاصله واریز میکنند. برای کسب اطلاعات بیشتر به آژانس مسافرتی یا آژانس بیمه خود مراجعه کنید.
درمانگاه‌های مسافرتی
در طول دهه‌های گذشته درمانگاه‌های مسافرتی زیادی در سرتاسر ایالات متحده تاسیس شده‌اند. خدمات ارائه شده در این درمانگاه‌ها بسیار متنوع هستند. برخی از آنها واکسیناسیون و اعلامیه‌های مسافرتی به مسافران ارائه میدهند. گروه دیگری از این درمانگاه‌ها مروری جامع در زمینها بیماریهای عفونی و سایر خطرات احتمالی که ممکن است در یک مسیر ویژه با آن روبه‌رو شوید و نیز راهنمایی‌های دقیق در مورد نحوه به حداقل رساندن خطر ابتلا یاد این بیماریها را در اختیار شما میگذارند. برخی از این درمانگاه‌ها، دارای پزشکان مجازی در زمینه تشخیص و درمان بیماریهای اکتسابی هنگام سفر به کشورهای دیگر هستند.به طور کلی قبل از سفر به هر کشوری به ویژه کشورهای آسیایی، آفریقایی یا امریکای لاتین، علی الخصوص، اگر سفرتان طولانی باشد - ۴ هفته یا بیشتر - بهتر است به یک پزشک سفر مراجعه کنید. اگر به بیماری خاصی مبتلا هستید، مراجعه به یکی از این پزشک‌ها پیش از سفر، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
واکسیناسیون و سایر اقدامات احتیاط آمیز
بسیاری از کشورها، صدور روادید برای مسافران را منوط به انجام واکسیناسیون کرده‌اند. این واکسنها در کتابچه‌های موسوم به اطلاعاتی بهداشتی برای سفرهای بین المللی لیست شده و هرچند وقت یکبار توسط مراکز کنترل و پیشگیری بیماری ویرایش و در چاپخانه دولت ایالات متحده منتشر میشود. شما میتوانید راجع به واکسنهای ضروری با پزشک خود، درمانگاه مسافرتی منطقه‌ای، سازمان بهداشت منطقه‌ای یا کشوری یا کنسول گری و سفارت کشوری که قصد سفر به آن را دارید مشورت کنید.هر کودک یا فرد بزرگسالی باید در برابر بیماریهای کزاز، فلج اطفال، سرخک، اوریون و سرخچه ایمنی روزآمد داشته باشد. دیگر واکسنهایی که ممکن است لازم باشند بستگی به کشور یا شاید منطقه خاصی از کشوری دارد که قصد سفر به آنجا را دارید. در مورد بیماریهایی که واکسن ندارند یا واکسنی برای آنها توصیه نمیشود، اقدامات احتیاطی را فراموش نکنید.به طور کلی، احتمال قرار گرفتن در معرض یک بیماری عفونی در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری است، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته. علت این امر آن است که شبکه‌های آبرسانی و شرایط بهداشتی در مناطق روستایی ممکن است خیلی مدرن و به روز نباشد.بیماریها یا امراضی که برای مقابله با آنها نیاز به واکسیناسیون یا اقدامات احتیاطی و پیشگیرانه دارید عبارتند از:
وبا
اگرچه خطر ابتلای یک جهان گرد به وبا در یک ناحیه وبا خیز بی نهایت پایین است، امّا همه مسافران که قصد سفر به نواحی دچار اپیدمی یا همه‌گیری وبا را دارند باید به توصیه‌های ایمنی آب و غذا عمل کنند. قاعده کلی "بجوشان، بپز، پوست بگیر، یا فراموش کن" کمک خوبی برای پیشگیری از ابتلا به وبا میکند.چنانچه در حال سفر به ناحیه‌ایی هستید که در آنجا بیماری وبا وجود دارد، از مواد آشامیدنی و خوراکی زیر استفاده نکنید:
- آب نجوشیده یا تصفیه نشده، یا یخ تهیه شده با این آب
- مواد غذایی و نوشیدنیهایی که فروشنده‌های کنار خیابان عرضه میکنند.
- ماهی یا خرچنگ خام یا نیمه پخته
- سبزی‌های خام
تنها غذاهایی را مصرف کنید که پخته شده و داغ هستند یا میوه‌هایی که خودتان پوست آنها را میگیرید. آب یا نوشیدنیهای گازدار داخل بطری در صورتی که به آنها یخ افزوده نشده باشد معمولا سالم و بی خطرند.واکسن وبا تقریباً در ۵۰ درصد افراد به مدت ۳ تا ۶ ماه مصونیت و ایمنی ایجاد میکند. این واکسن عموماً در ایالات متحده توصیه نمیشود یا در دسترس نیست. و البته واکسن هیچگاه جایگزین مراقبت دقیق از آنچه میخورید و می‌نوشید نیست. چنانچه در خلال سفر یا در پس از سفر به ناحیه‌ای آلوده به بیماری وبا، دچار اسهال آبکی یا اسهال و استفراغ شدید گشتید، حتماً به یکی از مراکز اورژانس مراجعه کنید.
هپاتیت A
واکسیناسیون علیه هپاتیت A در همه مسافران مناطق آلوده دنیا با امکانات بهداشتی کم توصیف میشود. هپاتیت A، عموماً از طریق غذا یا آب آلوده، یا تماس و شخصی مبتلا، منتقل میشود.
هپاتیت B
چنانچه قصد سفری یک ماهه یا بیشتر به منطقه‌ای که هپاتیت B در آنجا شایع است، مثل جنوب شرق آسیا آفر یقا، خاورمیانه، برخی از جزایر پاسیفیک (اقیانوس آرام) هائیتی یا جمهوری دومینیکن رادارید، یا در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری هستید، حتماً واکسن هپاتیت B را بزنید. افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند عبارتنداز: آنهایی که با خون و فرآورده‌های خونی سروکار دارند، همجنس‌بازان، معتادان مواد مخدر یا افرادی که بیش از ۶ ماه در یک کشور در حال توسعه می‌مانند.
فلو (انفلوانزا)
افرادی که بسیار در معرض خطر ابتلا به نوع شدید این بیماری هستند باید قبل از ترک کشور، واکسن بزنند. این افراد شامل: افراد سالخورده و مبتلایان به بیماری مزمن میباشند. افراد پرخطر بایستی واکسن آنفلوآنزا را در ماه‌های بهار و تابستان در صورت سفر به نیمکره جنوبی، و در خلال ماه‌های پائیزوزمستان در صورت سفر به نیمکره شمالی یا هر زمانی در صورت سفر به مناطق گرمسیری دریافت کنند.
آنسفالیت ژاپنی
چنانچه در حال سفر به مناطق جنوب آسیا یا شبه قاره هند هستید، به ویژه اگر مقصدتان نواحی روستایی است یا میخواهید بیش از ۴ هفته آنجا بمانید، با پزشکتان راجع به واکسنن آنستفالیت ژاپنی مشورت کنید. تکمیل دوره این واکسن دست کم ۲ تا ۶ هفته طول می‌کشد، و باید حداقل ۱۰ روز پیش از عزیمت به اتمام برسد، تا در صورت پیدایش عوارض ناشی از واکسن فرصت مراقبت و درمان باشد.
مالاریا
هیچ گونه واکسنی علیه مالاریا در دسترس نیست، امّا داروهای ضد مالاریایی مؤثری در بازار موجود است. در بیشتر کشورهای مالاریا خیز دنیا، نسبت به داروی کلروکین مقاومت ایجاد شده است. بسته به مالاریای شایع در ناحیه‌ایی که شما قصد سفر به آنجا را دارید پزشک برای شما کلروکین یا داروهای ضد مالاریایی دیگری، مثل مفلوکین یا پریماکین تجویز میکند.شما باید مصرف این داروها را پیش از سفر، آغاز و تا مدتی پس از برگشت از منطقه مالاریا خیز ادامه دهید. راجع به اثرات جانبی احتمالی دارو باید با پزشکتان مشورت کنید.ممکن است پزشک در مورد سابقه حساسیت دارویی در گذشته و حال از شما سوالاتی برسد تا در صورت صلاحدید، آن داروها را برای شما تجویز نکند.از آنجایی که عفونت مالاریایی اغلب علائم بیماری آنفلوآنزا یا سایر بیماریهای ویروس را تقلید میکند حواستان باشد تا در صورت ابتلا به یک بیماری تب یا دار در عرض ۱۲ ماه پس از مسافرت به منطقه مالاریاخیز مراتب را پیگیری کنید و به پزشکتان بگویید که به چنین جایی سفر کرده‌اید. با یک آزمایش خون می‌توان تشخیص داد که شما مبتلا هستید یا خیر.سایر اقدامات پیشگیری کننده عبارتند از: اجتناب از نیش پشه، زیرا انتقال این بیماری به انسان از همین طریق است. پشت درها یا پنجره‌های اقامتگاه توری نصب کنید یا زیر پشه بند بخوابید. شب هنگام، در اتاق‌ها اسپری حشره‌کش بزنید و روی تمام نواحی باز بدن، و روی بالش از اسپری دافع حشره استفاده کنید. بهترین انواع اسپری دافع حشره آنهایی هستند که حاوی ماده: DEET میباشند.سعی کنید از هنگامی که هوا گرگ و میش میشود تا سحرگاه، بیرون نروید. و در صورتی که ناگزیرید، لباس محافظ بپوشید، روی نواحی باز بدن، اسپری دافع حشره بزنید و تا حد امکان مرتب جای خود را عوض کنید.
کیت لوازم پزشکی
هنگام سفر به کشورهای خارجی، کار عاقلانه ای است اگر فهرستی از بیماریهای جدی گذشته و حال، به همراه داروهایی که ممکن است به آنها نیاز پیدا شود و البته لوازم کمک اولیه، با خود ببرید.
داروها
یادتان باشد به اندازه کافی داروهایی که خود یا هر یک از افراد خانواده به طور منظم مصرف می‌کنید، همراه خود ببرید. نسخه‌ها جدید و مربوط به همین اواخر باشند. داروهای نسخه‌ایی را در قوطی اصلی خود قرار داده و به برچسبها دست نزنید. این کار هم از نظر ایمنی به شما میکند و هم از شر اتهامات و بازجوییهای مربوط به مواد مخدر در امان می‌مانید.داروها کیت‌های کمکهای اولیه را در چمدان دستی قرار دهید، تا در صورتی که بار اصلی تان کمی دیرتر به دستتان رسید مشکلی پیدا نکنید. بهتر است مقداری داروی ضروری هم در بارهای اصلی نگهداری کنید تا چنانچه زمان اقامت شما تا رسیدن بارها، از مدت مقرّر طولانی تر شد، یا چمدان دستی تان گم شد، با مشکل دارو مواجه نشوید.فراموش نکنید که همه داروهای توصیه شده از جانب پزشکی را به همراه ببرید، مثلاً داروهای ضد تهوع، در صورتی که دچار بیماری حرکت یعنی دل به هم خوردگی هنگام سفر هستیدکار عاقلانه‌ایی است اگر یک کیت کمکهای اولیه به همراه خود پیرید، این کیت میتواند شامل: پنبه الکلی، کرم ضدمیکروب، نوار چسب و باند زخم، آسپیرین یا استامینوفن، تب، گیر باندکشی برای پیچ خوردگی ها، کرم برای خشکی لبها، شربت معده، ملین خفیف، ضد احتقان (یا آنتی هیستامین)، حشره‌کش و کرم ضد آفتاب باشد. به علاوه عینک آفتابی، یا یک دست عینک طبی با لنزهای زاپاس همراه با محلول‌های خیس کننده و تمیز کننده آن کمی بیش از مقادیر مورد نیاز در حالتهای معمولی.
مدارک پزشکی
در صورت بیماری یا وضعیت اورژانسی، پزشکی که در سفر با او مشورت می‌کنید ممکن است بخواهد راجع به سابقه پزشکی شما چیزهایی بداند. گزارش مختصری از بیماری خود را در جیب یا جایی که به راحتی قابل دسترس باشد قرار دهید. محل این مدارک یا گزارش را به همه اعضا خانواده یا همسفران بگویید تا در صورت نیاز این افراد بتوانند به سهولت و خیلی سریع اطلاعات مربوطه به پزشک یا سایر اعضا مراقبتهای پزشکی ارائه دهند.
اطلاعات پزشکی موجود در این برگه باید شامل موارد زیر باشد:- نام و نام خانوادگی، آدرس، شماره تلفن، کد ملی و شخصی که در موارد اورژانس باید با او تماس گرفته شود.
- وضعیت سلامتی، از جمله: هر نوع بیماری مزمن یا حساسیت به داروها، غذاها یا حشرات.
- نتایج آخرین آزمایشات صورت گرفته بر روی هر اختلالی به منظور بررسی و مقایسه آن در شرایط اورژانس.
- لیستی از داروهای مصرفی، نسخه عینک و لنزهای تماسی برای تسهیلی در امر جایگزینی، در مورد داروها اسم ژنریک و تجارتی (در صورت وجود)، دوز و تعداد دفعات مصرف را قید کنید. ضمناً یک نسخه تایپ شده از داروهای مصرفی هم تهیه کنید تا در صورت گم کردن داروها و نیاز به تجدید نسخه در طول سفر با مشکلی روبه‌رو نشوید.
- کارت واکسیناسیون، که در آن تاریخ دریافت واکسنها قید شده باشد. برخی از کشورها مدارکی دال بر انجام واکسیناسیون علیه تب زرد از مسافران طلب میکنند.
- اسم، آدرس و شماره تلفن پزشک شخصی تان،
سرخک
در صورتی که قبلا واکسن سرخک، نزده‌اید یا فقط یک دوز زده‌اید و قصد سفر به خارج از کشور را دارید، لازم است قبل از مسافرت این واکسن را بزنید. اگر قبل از سال ۱۹۵۷ در امریکا به دنیا آمده اید،به احتمال زیاد در برابر ویروس سرخک مصونیت دارید و لازم به زدن واکسن نیست. در برخی موارد برای بررسی میزان ایمنی بدن در برابر سرخک از آزمایش خون استفادع میشود.
مننژیت
چنانچه قصد سفر به مناطقی سال جنوب صحرایی آفریقا که نوع خاصی از مننژیت - مننژیت مننگوکوکی – در آنجا شایع است را دارید، باید واکسن مننوگوکوکی بزنید. در ضمن هر ساله قبل از سفر به عربستان سعودی برای زیارت خانه خدا هم به زائران این واکسن توصیه میشود.
طاعون
واکسیناسیون طاعون سه دوره دارد، که هر کدام به فاصله یک ماه یا بیشتر تزریق می‌شوند. این واکسن به افرادی زده میشود که قصد سفر به مناطق همچنان آلوده به طاعون را دارند. واکسن طاعون در ایالات متحده موجود نیست و به ندرت‌های برای جهانگردان معمولا توصیه میشود.
پنومونی
چند هفته پیش از عزیمت، سالمندان ۶۵ ساله یا پیرتر و افراد مبتلا به بیماری مزمن در صورتی که قبلا واکسینه نشده‌اند باید واکسن پنومونی پنوموکوکی را دریافت کنند. وقتی کسی این واکسن را میزند، به طور معمول نیازی به زدن دوزهای بیشتر نیست، البته به جز چتد استثنا.اگر اولین دوز واکسن را پیش از سن ۶۵ سالگی زده‌اید، باید ۵ سال بعد یک دوز یادآور دریافت کنید. چنانچه طحال تان را برداشته اید یا به یک بیماری مزمن مبتلا هستید که شما را بیش از سایر افراد در معرض خطر پنومونی قرار میدهد، لازم است، هر ۵ سال این واکسن را تکرار کنید.
فلج اطفال
در افرادی که واکسن فلج اطفال را در دوران کودکی زده یا دریافت کرده‌اند، هنگام سفر به کشورهای در حال توسعه مثل کشورهای آفریقایی، آسیایی، خاورمیانه و اکثر جمهوری‌های تازه استقلال یافته شوروی سابق، یک دوز یادآور از واکسن غیرفعال، توصیه میشود.
هاری
چنانچه قصد ماندن بیش از یک ماه در مناطقی که هاری در آنجا شایع است را دارید، یا احتمال تماس و مواجهه بیش از حد یا حیوانات وجود دارد، بهتر است قبل از عزیمت برای ایجاد مصونیت، دوره واکسیناسیون هاری را کامل کنید.
آبله
بیماری آبله از سال ۱۹۷۷ ریشه‌کن شده است، و بنابراین واکسیناسیون علیه این بیماری ضرورتی ندارد.
دیفتری و کزاز
یک دوز یادآور از واکسن توام دیفتری و کزاز (توکسوئید Td) هر ۱۰ سال توصیه میشود. هر کودک یا فرد بالغی باید مصونیت خود را در برابر این بیماری با تزریق دوزهای یادآور بالا و روزآمد نگه دارد. مثلاً اگر دچار یک زخم آلوده شده‌اید و از زمان تزریق آخرین دوز یادآور کزاز به شما ۵ سال میگذرد باید یک دوز یاداور دریافت کنید.
حصبه
اگر به کشوری سفر می‌کنید که در آنجا حصبه شایع است، ممکن است پزشکتان توصیه کند یک واکسن خوراکی زنده تضعیف شده یا یک واکسن تزریقی دریافت کنید. واکسن خوراکی عموما تا ۵ سال مصونیت ایجاد میکند و نوع تزریقی تا ۱۲ سال.در ایالات متحده هر دو فرم خوراکی و تزریقی این واکسین در دسترس است. چنانچه در کشوری زندگی می‌کنید که حصبه از مدت‌ها پیش در آنجا شایع بوده، واکسن خوراکی یا تزریقی حصبه بایستی به ترتیب هر ۵ سال یا ۲ سال تا وقتی که مقیم آنجا هستید، تکرار شود.
تب زرد
اگر قصد سفر به مناطقی از آفریقا و امریکای جنوبی را دارید که در آنجا تب زرد بیماری شایعی به حساب می‌آید، یک دوز واکسن حاوی ویروس زنده تزریق کنید. البته این واکسن تنها در برخی از مراکز واکسیناسیون موجود است. این واکسن را هم باید دست کم هر ۱۰ سال تکرار کرد.
