شب ادراری در کودکان

مامان، بابا، من جامو خیس کردم. بدون شک هر پدر یا مادری هر از گاهی این کلمات را از زبان فرزند کوچکش شنیده است، و بسیاری از کودکان گاهی ممکن است در طول شب خودشان را خراب کنند.منظور از خیس کردن بستر (شب ادراری)، ادرار کردن غیر ارادی است، که اکثراً در طول شب و در یک بچه ۵ ساله یا بزرگ تر رخ می دهد. معمولاً این حالت نشانه ای از مشکل عاطفی یا جسمانی است. سنی که در آن بدن از لحاظ فیزیولوژیک آماده مقابله با شب ادراری می گردد در هر بچه ای کاملاً متفاوت است. شب ادراری ممکن است ناشی از تکامل ناکافی مثانه کودک شما در نگهداری ادرار در طول شب باشد. یا ممکن است به دلیل عدم آموزش در زمینه فهمیدن زمان پری مثانه، بیدار شدن و رفتن به دستشویی باشد.اگر کودک شما جایش را خیس می کند و هیچ گاه یکسال تمام خشک نبوده، به این حالت شب ادراری اولیه می گویند. اما اگر بچه شما بعد از یکسال خشک بودن مجدداً جای خود را خیس می کند، به این حالت شب ادراری ثانویه اطلاق می شود. حالت اخیر ممکن است موقتاً در واکنش به یک تغییر استرس زا در روند تکاملی کودک مانند تولد یک خواهر یا برادر یا هفته اول مدرسه ایجاد شود.شب ادراری در پسر بچه ها شایع تر است و اغلب در اعضای دیگری از خانواده هم مشاهده می شود. بچه ممکن است در ثلث ابتدایی شب، جای خود را خیس کرده و چیزی از این واقعه به خاطر نیاورد. به جز پیژامه خیس، شب ادراری آسیب مستقیم دیگری بر زندگی کودک شما وارد نمی آورد، لیکن کودکی که شب ادراری دارد اغلب از شب ماندن خانه دوست و فامیل یا رفتن به اردو معذور است.یکیاز راه های خشک نگه داشتن بچه، محدودیت دریافت مایعات در هنگام خواب است. وادار کردن بچه به دوبار ادرار کردن به فاصله چند دقیقه از هم درست قبل از خوابیدن هم ممکن است مؤثر واقع شود، راه دیگر هم بیدار کردن او در طول شب برای رفتن به دستشویی است. تکنیک های اصلاح رفتار اغلب در رفع مشکل شب ادراری مؤثرند. مثلاً می توانید نموداری از روزهای هفته به دیوار بزنید و به ازاء هر شبی که او در اجرای مقررات شبانه با شما همکاری می کند به او یک ستاره طلائی جایزه داده و آن را جلو چشمش روی نمودار بچسبانید. شب ادراری غیر ارادی است، لذا از جایزه دادن به خاطر خیس نکردن بستر و تنبیه به خاطر خیس کردن، اجتناب کنید.اگر بچه برای توقف شب ادراری انگیزه داشته باشد، دستگاه های هشدار دهنده که به تشک متصل و هنگام خیس شدن بچه را بیدار می کنند نیز ممکن است مؤثر واقع شوند. پزشک اطفال ممکن است داروهایی مثل ایمی پرامین (توفرائیل)، دسموپرسین (DDAVP، استیمات) یا اکسی بوتینین (دیتروپان) تجویز کند.در حالت شب ادراری ثانویه، بچه را برای معاینه و رد کردن هرگونه مشکل ارگانیک مثل عفونت ادراری، اختلال صرع یا دیابت نزد پزشک ببرید. اگر این مشکل ناشی از استرس باشد، روان درمانی یا خانواده درمانی می تواند موثر واقع شود.هر چند تعویض مکرر ملافه ها کار طاقت فرسایی است، ولی سعی کنید به جای ابراز خشم و عصبانیت، کودکتان را از نظر روحی مورد حمایت قرار دهید، با این کار نه تنها باعث همکاری بیشتر او خواهید شد، بلکه مانع از خدشه دار شدن عزت نفس او نیز می شوید. اگر بچه در پوشیدن لباس های خشک و تمیز همکاری کرده و سریعاً به رختخواب بر می گردد، به او پاداش بدهید.