سندرم مرگ ناگهانی اطفال (SIDS) مرگ غیرمنتظره و غیرقابل توضیح یک بچه به ظاهر سالم را می گویند. گاهی اوقات، این بچه ها، در روز های پیش از مرگ سرماخوردگی خفیفی داشته اند. امّا بیشتر اوقات، هیچ نوع علامتی از بیماری یا ناخوشی در بچه دیده نمی شود.SIDS به ندرت قبل از هفته دوم یا بعد از ۶ ماهگی روی می دهد، و اوج وقوع ان در ماه های دوم و سوم حیات است. هر ساله تقریباً ۳۰۰۰ کودک در ایالت متحده در نتیجۀ SIDS جان خود را از دست می دهند. در این میان امار پسربچه ها بیشتر از دختربچه هاست به نظر می رسد موارد این سندرم در طول ماه های سرد سال بیشتر است.دانشمندانی که بر روی این سندرم عجیب و غرب تحقیق می کنند، متوجه شده اند که بسیاری از این کودکان، آن قدرها هم که به نظر می رسیده سالم نبوده اند. در حال حاضر برخی از شواهد و مدارک حکایت از آن دارند که اطفال مبتلا به SIDS احتمالاً ناهنجاری های بسیار جزئی در سیستم قلب و عروق یا سیستم اعصاب مرکزی داشته اند. هنوز هم علت این سندرم در پرده ای از ابهام است، امّا لااقل پزشکان، امروز می دانند که برخی از بچه ها در مقایسه با سایرین شاید در معرض خطر بیشتری باشند، اطفالی که در این گروه پرخطر نیستند نیز ممکن است در اثر این سندرم جان خود را از دست بدهند. اطفال پر خطر عبارتند از: بچه های نارس، یا با وزن پایین موقع تولد، اطفالی که والدین سیگاری یا معتاد دارند، بچه هایی که خواهر یا برادرشان در اثر SIDS فوت کرده است، اطفالی که سابقه قطع تنفس و احیاء داشته اند، و بچه هایی که درجه پایینی در هنگام تولد داشته اند.برخی از شرایط و بیماری های مرتبط با افزایش خطر SIDS از کنترل شما خارج اند. امّا، با رعایت توصیه های زیر می توان این خطر را کاهش داد:
وضعیت خوابیدن
برای ۶ ماه اول، بچه را هنگام خواباندن به پشت قرار دهید (طاق باز)، نه به شکم. در سنی که بچه ها هنگام خواب شروع به غلتیدن در تختخواب می کنند. پدر و مادرها همچنان نگران به پشت خواباندن بچه هستند. امّا واقعیت این است که وقتی طفل غلتیدن از پشت به شکم و برعکس آن را یاد گرفته، دیگر خطر SIDS هم کاهش یافته است.برخی از بچه ها به بیماری هایی مبتلا هستند که چاره ای به جز به شکم خواباندن آنها نیست. اگر پزشک، چنین وضعیتی را به شما توصیه کرد، بهتر است به حرف او گوش کنید. به خاطر داشته باشید که تاکنون ثابت نشده است، به شکم خوابیدن منجر به SIDS می شود، بلکه این مسئله تنها یکی از عواملی است که ممکن است خطر سندرم را افزایش دهد.
رختخواب
بچه ها باید بر روی یک تشک سفت بخوابند، از انداختن تشک های ضخیم و نرم مثل پوستین یا لحاف زیر بچه اجتناب کنید. رختخواب نرم و پف کرده ممکن است باعث فرو رفتن بچه به داخل آن و ممانعت از تنفس او شود.
رژیم غذایی
تغذیه با شیر مادر شاید خطر SIDS را کاهش دهد.
دود غیرمستقیم
برای فرزندانتان محیطی عارض از دود فراهم کنید. این اقدام به همان اندازه دارای اهمیت است که در دوران بارداری.
دمای اتاق
بچه به محیطی گرم تر از محیط شما احتیاج ندارد. اگر دمای منزل برای شما مناسب و مطلوب است، برای بچه هم به همین شکل خواهد بود.
مونیتور کردن قلب و ریه
مونیتور کردن ضربان قلب و تنفس، ممکن است برای برخی از بچه های در معرض خطر SIDS مفید باشد. البته هنوز معلوم نیست که مونیتور کردن ارزش محافظتی داشته باشد. بچه هایی هم بوده اند که علی رغم قرار داشتن زیر مونیتور به طور ناگهان و غیرمنتظره جان سپرده اند. تازه اگر قصد مونیتور کردن قلب و ریه را دارید باید یک مراقبت بهداشتی تعلیم دیده هم پیدا کنید.رعایت نکات زیر ممکن می کند تا بچه شما نحوه به خواب رفتن یا بازگشت به خواب در صورت بیدار شدن را یاد بگیرند:
- بچه را وقتی خواب آلود، امّا هنوز بیدار است روی تخت بخوابانید. بچه ای که عادت کرده در آغوش کسی به خواب رود، ممکن است در طول شب بیدار شود و دیگر قادر به خوابیدن نباشد مگر اینکه دوباره کسی او را بغل کند.
- هنگامی که بچه در طول شب به مراقبت یا شیر احتیاج دارد، با صدای ملایم و حرکات بدنی ظریف و آرام این کار را انجام دهید تا طفل شما یاد بگیرد، الآن هنگام شب است، نه زمان بازی. رفتارتان مثل آدم های جدّی و دلزده باشد. بگذارید بچه متوجه شود که حالا وقت فعالیت های تفریحی مثل قدم زدن، تکان دادن (گهواره) و بازی کردن نیست.
- به عادات خواب خودتان فکر کنید. وقتی در طول شب بیدار می شوید، چند دقیقه طول می کشد تا وضعیت آرامی پیدا کرده و دوباره به خواب بروید. همین مسئله در مورد بچه ها هم صدق می کند. ولی، برخلاف شما، یکی از مکانیسم های آرام کنندۀ بچه گریه کردن است. پس هنگامی که طفل در حال تلاش برای بازگشت به خواب است، انتظار کمی گریه را داشته باشید.
- اطمینان حاصل کنید که بچه آرام و در امان است. اگر از ایمن بودن تخت و نواحی اطراف ان مطمئن باشید. وقتی صدای گریه بچه را می شنوید، بلافاصله نگران بچه نخواهید شد.
- قاعدۀ ثابتی را برای خواب طراحی کنید- یعنی خاتمه دادن به فعالیت های روزانه قبل از خواب، بهتر است تلویزیون را خاموش کنید و ۳ دقیقه پیش از گذاشتن بچه در تختخواب همه چیز آرام و ساکت باشد.
